مسأله خشونت علیه زنان پدیده ای تاریخی و جهانی است که در تمام جوامع ودر تمام ادوار وجود داشته است. بررسی ها نشان می دهد، این پدیده بعد از سپری شدن دوران زن سالاری و با شروع دوران مرد سالاری و استقرار آن ایجادشده و سپس به وسیله ادیان تثبیت گشته و تا به امروز تداوم یافته است . در ایران هم بعد از ورود آریایی ها و استقرار نظام مرد سالاری آنها، این پدیده ایجاد و تثبیت شده و سپس در دوره های گوناگون تاریخی وتا زمان فعلی تداوم یافته است . این پژوهش به روش اسنادی وتاریخی و از طریق مطالعه در ادبیات معاصر ( مطالعه قصه های کوتاه صادق هدایت و جلال آل احمد) انجام شده است و هدف آن شناخت و تبیین جلوه های گوناگون خشونت فرهنگی علیه زنان می باشد و یافته های تحقیق نشان می دهد، خشونت به اشکال گوناگون :خشونت مردان علیه زنان و خشونت زنان علیه هم . درفرهنگ ما نهادی شده است. با آغاز عصر مدرن در ایران،حدودا (از سال 1300 تاکنون 1993) و با ورود زنان در اجتماع ومطرح شدن مطالبات آنها همچنین با شروع قصه نویسی مدرن ،ما شاهد انعکاس خشونت علیه زنان در قصه های صادق هدایت و سپس جلال آل احمد هستیم و می توانیم از طریق این قصه ها به دنیای درون خانوادها وارد شده و از اسرار آنها(خوشی ها ، تلخی ها ، مصائب ،گرفتاریها ،جنایات ، روابط میان آنها و... )آگاه شویم . دیدگاه مردم شناسی این اجازه را به ما می دهد که به شناخت ساختار خانواده ایرانی در آن مقاطع زمانی نائل شویم و به اعتقادات ، باور ها و عواطف و دید گاه های آنها در مورد زنان پی ببریم . کلید واژه ها : خشونت فرهنگی ،زنان ،قصه ،صادق هدایت ،جلال آل احمد