در این تحقیق، سنتز نانوکامپوزیت های مغناطیسی حساس به گرمای پلی( n- ایزوپروپیل-آکریل آمید) با درصدهای وزنی متفاوت از نانوذرات هیبریدی آهن/ فتالوسیانین الیگومر مگنتیت صورت گرفت. بدین منظور ابتدا ترکیب 4و4- [( پروپان-2و2-دی ال بیس (1و4-فنیلن)) بیس (اکسی)[ دی فتالو نیتریل از واکنش بیس فنول آ و 4- نیتروفتالو نیتریل در حضور dmf و پتاسیم کربنات بدست آمد. سپس نانوذرات هیبریدی آهن/فتالوسیانین الیگومر مگنتیت از واکنش کلرید آهن 6 آبه ( fecl3.6h2o) و 4و4- ]( پروپان-2و2-دی ال بیس (1و4-فنیلن)) بیس (اکسی)[ دی فتالو نیتریل در حضور eg، peg و سدیم استات از طریق روش سولوترمال تهیه شدند. در مرحله ی بعد پلی(n- ایزوپروپیل آکریل آمید) با استفاده از n- ایزوپروپیل آکریل آمید به عنوان مونومر اصلی، پلی وینیل پیرولیدون به عنوان پایدار کننده سطحی، پتاسیم پرسولفات به عنوان آغازگر و n،n- متیلن بیس آکریل آمید به عنوان عامل اتصال دهنده عرضی از طریق روش پلیمریزاسیون پراکنشی سنتز شد. سپس نانوذرات هیبریدی سنتز شده، برای تهیه ی نانوکامپوزیت مغناطیسی هیدروژلی پلی ( n- ایزوپروپیل آکریل آمید ) با مقادیر2،1 و 4 درصد وزنی در ساختار پلیمر به کار رفتند. ساختار و مورفولوژی نانوذرات هیبریدی و نیز نانوکامپوزیت ها توسط ft-ir، sem، tga، vsm، xrd و dsc مورد شناسایی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که حداقل دمای بحرانی (lcst) نانوکامپوزیت های مغناطیسی با افزایش مقدار نانوذرات در مقایسه با پلیمر خالص پلی ( n- ایزوپروپیل آکریل آمید ) افزایش یافته است. حداقل دمای بحرانی نانوکامپوزیت های 2 و 4 درصد به ترتیب 47 و 56 درجه سانتیگراد بود.