از آنجا که پیامبر در میان امت عرب مبعوث گردید و نیز از آنجا که زبان عربی، زبان توانا و استوار بود، خداوند آن را برای خطاب خویش با انسان برگزید. با گذشت زمان و با شکل گیری جامعه و حکومت اسلامی نور اسلام وقرآن مرزهای اسلامی را در نوردید و شعاع آن به مردمان غیر عرب رسید. گوناگونی اقوام وزبان ها در قلمرو حاکمیت اسلام ضرورت هایی را ایجاد کرد؛ از جمله آگاه سازی غیر عرب از محتوا و مفهوم پیام الهی و دستورهای خداوند است و گسترش مفاهیم قرآنی در جامعه نیازمند ترجمه های به جا و روان از قرآن است. لذا نقد وآسیب شناسی این ترجمه ها امری ضروری به نظر می رسد. از آنجا که فهم صحیح و ترجمه ی دقیق قرآن احاطه علمی وافری را می طلبد، این امر برای مترجمان قرآن مقدور نبوده است. بنابراین استفاده از معادل های نامناسب و اشتباه، حذف و اضافه های غیرقابل توجیه، عدم رعایت دستور زبان فارسی و عدم فهم صحیح نحو عربی از جمله اشکالات این ترجمه هاست. پژوهش حاضر به بررسی و مقایسه تطبیقی سه تن از مترجمان مشهور قرآن (فولادوند،مکارم شیرازی و آیتی) پرداخته که در چهار فصل مورد بررسی قرار گرفته است. فصل اول درباره ترجمه و مفهوم آن به طور کلی، فصل دوم بررسی و معرفی انواع روش های ترجمه قرآن، شرایط مترجم، فصل سوم به بیان مسائل مربوط به نقد وترجمه قرآن و فصل چهارم که قسمت اصلی کار اصل به نقد وبررسی تطبیقی ترجمه ها می پردازد.