مقدمه: دیابت شیرین یکی از شایع ترین بیماری های مزمن در سراسر جهان است،که از انواع آن می توان به دیابت شیرین نوع 1 و دیابت شیرین نوع 2 اشاره کرد.به سرعت بر مبتلایان به این بیماری خصوصا نوع 2 افزوده می گردد. از عوارض مزمن دیابت می توان به عوارض میکرو واسکولار و ماکرو واسکولار اشاره کرد. یکی از مهمترین عوارض ماکروواسکولار عوارض قلبی عروقی است. تخمین زده می شود که دیابت پنجمین علت مرگ در جهان باشد و علت عمده مرگ بیماران دیابتی بر اثر عوارض قلبی عروقی آن می باشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی اثرات نحوه درمان دیابت نوع 2 بر پروگنوز داخل بیمارستانی مبتلایان به سندرم کرونری حاد می باشد تا بتوان با انتخاب درمان مناسب پروگنوز این بیماران را بهبود بخشید. مواد و روش ها: در طی این مطالعه تحلیلی که با روش historical cohort در طی فروردین 1393 تا مرداد 1393 بر روی 100 نفر از بیماران دیابتی نوع 2 مبتلا به سندرم کرونری حاد در گروه سنی 80-40 سال که در ccuبیمارستان شهدای کارگر یزد بستری شدند انجام گرفت، بیماران به دو گروه تحت درمان با داروهای خوراکی (50 نفر) و تحت درمان با انسولین (50 نفر) تقسیم شدند. اطلاعات مورد نیاز به وسیله پرسشنامه و با استفاده از اطلاعات دموگرافیک، نتایج آزمایشگاهی،اکوکاردیوگرافی والکتروکاردیوگرافی جمع آوری شد.اطلاعات در محیط نرم افزاری spss 17 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: در این تحقیق بر اساس یافته ها ،فراوانی نسبی مرگ داخل بیمارستانی در هر دو گروه برابر (6%) بود و در دیگر موارد دخیل در پروگنوز داخل بیمارستانی سندرم کرونری حاد نظیر درد سینه، سمع رال در ریه، آریتمی قلبی، تنگی نفس، نتایج اکوکاردیوگرافی و سطح مارکرهای خونی تفاوت معنی داری بین دو گروه تحت درمان با انسولین و تحت درمان خوراکی وجود نداشت. نتیجه گیری: کنترل سطح گلوکز خون با استفاده از داروهای خوراکی و یا انسولین تراپی ، در بیماران دیابت نوع 2 مبتلا به سندرم کرونری حاد تغییری در پروگنوز داخل بیمارستانی این بیماران ایجاد نمی کند . کلمات کلیدی: دیابت نوع 2، سندرم کرونری حاد، پروگنوز