ریموند کارور و ابراهیم گلستان هر دو بعنوان نویسندگانی که توجه خاصی به فرم و زبان نوشتارشان می کنند، شناخته شده اند. با در نظر گرفتن این ویژگی های نثری ریموند کارور و ابراهیم گلستان، این پایان نامه به بررسی خصوصیات ظاهری و نهانی نثر در کلیسای جامع اثر ریموند کارور و جوی و دیوار و تشنه اثر ابراهیم گلستان می پردازد. تحقیق بر این است تا ببیند آیا این دو مجموعه داستان کوتاه به صورت معماری ای ساخته شده از واحدهای ساختاری که مجموعه ای منسجم می سازند است. لزوما در این پایان نامه، تلاش بر انجام نوعی از مقایسه بین دو اثر برگزیده کارور و گلستان است. با در نظر گرفتن رویکرد زبان شناسی صوری، این تحقیق شش مفهوم روساختار، ژرف ساختار، سطح خرد، سطح کلان، محور نحوی، و محور پارادایمی را دنبال می کند و بعضی از نمودهای اصلی این مفاهیم را در داستان های مجموعه های منتخب نشان می دهد. در عمل هر یک از شش مفهوم مورد مطالعه با زیرشاخه هایشان در بخش های مجزای بدنه فصل بررسی شده و یافته ها اشاره شده اند. بر اساس نتایج این مطالعه می توان نتیجه گرفت که اگرچه تفاوت هایی در روش کار در سبک نگارش کارور و گلستان دیده می شود، آن ها هر دو به ساخت متون خود و انتخاب واحدهای زبانیشان توجه ویژه ای دارند به نحوی که این چنین انگاشت می شود که به معماری ساختمانی مستحکم می پردازند.