به منظور مطالعه ارزیابی خصوصیات اکوفیزیولوژیک موثر بر بهبود عملکرد جو در دهه های اخیر در استان گلستان، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه گنبد کاووس در سال زراعی 93-1392 انجام شد. تیمارهای مورد بررسی در این آزمایش، 9 رقم جو شامل صحرا، دشت، ترکمن، گرگان 4، نیمروز، ماهور، خرم، ریحان و یوسف بودند. در این تحقیق صفاتی از قبیل مراحل فنولوژیک، پرشدن دانه، انتقال مجدد و عملکرد و اجزای عملکرد اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که ارقام از لحاظ مراحل فنولوژیک با یکدیگر اختلاف معنی داری داشتند. رقم گرگان 4 بعد از سپری کردن 151 روز و دریافت 1667 درجه-روز توانست سریع تر از سایر ارقام به مرحله رسیدگی فیزیولوژیک برسد. رقم نیمروز با 1558 روز و دریافت 1782 درجه-روز دیررس ترین رقم به شمار آمد. ارقام مورد مطالعه از لحاظ طول مدت پرشدن دانه اختلاف معنی دار نشان دادند (**50/15). بیش ترین طول دوره پر شدن دانه در رقم خرم با 27 روز و کم ترین، در رقم صحرا با 50/20 روز مشاهده شد. ارقام از نظر سرعت پرشدن دانه اختلاف قابل ملاحظه ای نداشتند و میانگین سرعت پرشدن دانه 0137/0 میلی گرم در روز بود. انتقال مجدد ماده خشک در ژنوتیپ های جو مورد مطالعه در شرایط آب و هوایی گنبد کاووس اختلاف معنی داری از خود نشان ندادند. بیش ترین عملکرد دانه مربوط به رقم یوسف با 33/388 گرم در مترمربع بود و کم ترین عملکرد مربوط به رقم ترکمن با 2433 گرم در متر مربع بود. هم چنین، تجزیه مسیر نشان داد که وزن 1000 دانه بیش ترین تأثیر را بر عملکرد دانه داشت.