انسان از زمانی که خود را شناخته و قدرت تفکّر و تأمّل داشته،سعی در شناخت پدیده ی عجیب حیات داشته است. امّا هیچگاه به جواب قانع کننده ای نرسیده است.آنچه مسلّم است،حیات از صفات روح است و حیات هم مثل روح، همچنان پدیده ای ناشناخته برای بشر باقی مانده است.در عین حال از قرآن استفاده می شود که حیات در عالم وجود، پدیده ای است ذو مراتب و درجات، که صرفاً از آثار آن می توان به مراتب و درجاتش آگاه شد. برخی از پرسشهایی که این پایان نامه در پی یافتن پاسخ های آن است از این قرار است:اگر حیات دارای مراتب است،مراتب حیات انسانی اش کدامند؟آیا دستیابی به حیات طیّبه که سفارش و توصیه ی قرآن برای مومن است، در دنیا هم ممکن است یا مختصّ به آخرت است و یا در هر دو جهان ممکن است به آن دست یابد؟آیا تحصیل حیات طیّبه،راه و روش تعریف شده ای دارد یا هرکس مختار است هر روشی را که خود بر می گزیند بیازماید؟آیا در قرآن و کلام معصومین- علیهم السّلام- حیات طیّبه معرفی شده است؟خصوصیّات و ویژگی های آن چیست؟رابطه ی حیات طیّبه با سعادت بشر چه رابطه ای است؟آیا کاملاً از هم جدا و متضادّند؟یا اگر کسی به حیات طیّبه نائل گردد، سعادتمند واقعی دنیا و آخرت، هموست؟ نتایج به دست آمده نشان می دهد که حیات، قابل درک و شناساندن نیست،ولی از آثارش می توان تا حدودی آن را شناخت. مرتبه ی عالی آن مختصّ خداوند است و مخلوقات، هرکدام، به قدر سعه ی وجودی خود،سهمی از آن دارند.حیات دارای مراتبی است.حیات طیّبه و حیات برتر ملکوتی از جمله مراتبی از حیاتند که برای مومن قابل دسترسی هستند.ریشه و مبنای حیات طیّبه، ایمان و عمل صالح است و هیچکدام بدون دیگری، هرگز منتجّ به حیات طیّبه نخواهد شد.حیات طیّبه آثاری حقیقی در زندگی صاحبش خواهد گذاشت،از جمله: خداباوری و خدامحوری و بصیرتی که مختصّ مومن دارای عمل صالح است و نیز شادی و آرامش و روشن بینی و روشن نگری خاصّی که دیگران از داشتن آن بی بهره اند. حیات طیّبه، اختصاص به قوم، نوع و جنس خاصّی ندارد، بلکه برای هرکس از زن و مرد که در کسب آن سعی و تلاش کند، حاصل خواهد شد.راه رسیدن به حیات طیّبه و سعادت، دقیقاً یک راه و آن هم ایمان و عمل صالح است،بنابراین، صاحب حیات طیّبه، همان سعادتمند واقعی دنیا و آخرت و سعادتمند واقعی همان صاحب حیات طیّبه خواهد بود.