امروزه توسعه شهرنشینی و توسعه فضایی شهرها موجب گردید تا پیچیدگی و چالش های زیادی در مدیریت کلان مشاهده گردد، لذا جهت نیل به توسعه پایدار در سطوح (فضایی) شهرها و مقیاس کوچکتر، محلات به برنامه ریزی هایی نیاز است. لذا بر پایه ی طرح محله محوری در کلان شهر تهران لازم است تأثیر شاخص های عملی با این رویکرد را بر مدیریت سیاسی فضا با استفاده از روش توصیفی تحلیلی مورد بررسی و پژوهش قرار داد، معهذا این تحول ساختاری مطمئناً دارای آثار مثبت و البته منفی به معنای غیرمترّقّبه است. نظر به اینکه محدوده ی مورد مطالعه منطقه ی 3 شهر تهران است اطلاعات تماماً در این عرصه خلاصه می شود. این پژوهش به بیان مسئله و لزوم استقرار نظام محله محوری و معرفی متغیرهای پژوهش و طرح سوألاتی نظیر، محله محوری تا چه اندازه در مدیریت سیاسی فضا نقش دارد؟ می پردازد و در نهایت به این فرضیه می رسد که محلّه محوری نقش اجتناب ناپذیری در مدیریت سیاسی فضا دارد. و در عین حال در همین فصل به دو متغیر محله محوری (مستقل) و مدیریت سیاسی فضا (وابسته) و سایر متغیرهای مداخله گر پرداخته می شود.