داروهای سایکوتروپیک ( روانگردان) بخصوص ضد افسردگی ها و آنتی سایکوتیک ها به علت کاهش در آستانه تشنج نگرانی هایی را درپی دارند. این عارضه جانبی در داروهای آنتی سایکوتیک وابسته دوز هستند. در بین داروهای آنتی سایکوتیک آریپیپرازول جزء دسته جدید آتیپیکال ها قرار می گیرد و اولین داروی پارشیال آگونیست d 2 و پایدارکننده سیستم دوپامین است که در درمان اسکیزفرنی استفاده می شود. با توجه به اینکه آریپیپرازول در مقایسه با دیگر داروهای آنتی سایکوتیک اعم از تیپیکال و آتیپیکال عوارض کمتری از خود نشان می دهد، استفاده از آن در بیمارانی که احتمال بروز تشنج را دارند بسیار حائز اهمیت است. در این مطالعه به بررسی تاثیر آریپیپرازول در دو مدل تشنجی پرداخته شده است. آریپیپرازول 1-2 mg/kg در تست وریدی ptz، آستانه تشنج کلونیک را افزایش داد. علاوه بر آن، در مدل ماگزیمال الکتروشوک نیز توانست از موش های سوری در برابر مرگ و میر وتشنج تونیک محافظت نماید. نیتریک اکساید با سیستم سروتونرژیکی و دوپامینیرژیکی در ارتباط است و آریپیپرازول هم بر گیرنده های سروتونینی و دوپامینی اثر دارند و این پروژه ارتباط بین آریپیپرازول و نیتریک اکساید را در اعمال اثرات ضد تشنجی بیان می کند. به همین منظور از مهارکننده غیر انتخابی no ( l-name) و مهارکننده انتخابی no( aminoguanidine) و پیش ساز نیتریک اکساید ( l-arginine) استفاده شد. با توجه به اطلاعات بدست آمده نشان داده شد، inos در ایجاد اثر ضد تشنجی آریپیپرازول می تواند نقش داشته باشد. در بخشی دیگری از پروژه دوز غیر موثر آریپیپرازول به همراه l-arginine به موش سوری تزریق شد، و منجر به افزایش آستانه تشنج کلونیک در مدل تزریق وریدی ptz گردید. همچنین ، از تشنجات تونیک و مرگ ومیر در روش الکتروشوک جلوگیری نمود. این نتایج وجود اثرات سینرژیسمی این دو ماده رانشان می دهد، که می تواند بیانگر آزاد سازی نیتریک اکساید توسط آریپیپرازول باشد. در نتیجه آزادسازی نیتریک اکساید از طریق نیتریک اکساید سنتتاز القاشونده که می تواند در اثرات ضد تشنجی آریپیپرازول نقش داشته باشد در دو مدل مورد بررسی قرار گرفت.