نشانه های سخن بخش مهمی از نگارش دانشجویان زبان انگلیسی هستند، چون باعث انسجام متن می شوند و به ارتباط جملات آن کمک می کنند. کاربرد کم یا نا به جای این نشانه ها در نگارش دانشگاهی دانشجویان زبان انگلیسی منجر به درست نفهمیدن منظور متن می گردد. این تحقیق بر آن بود که فراوانی و نوع نشانه های سخن را در نگارش دانشجویان دوره کارشناسی زبان انگلیسی در دو نوع متن استدلالی و تفسیری، بررسی کند. برای رسیدن به این هدف، نشانه های سخن به کار رفته در نگارش های کلاسی گروهی از دانشجویان زبان انگلیسی که به صورت تصادفی انتخاب شده بودند، شمارش شدند و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. افراد مورد مطالعه در این تحقیق 40 دانشجوی کارشناسی زبان انگلیسی در دانشگاه کاشان بودند. از هر دانشجو 4 نمونه نگارش از هر دو نوع متن استدلالی و تفسیری جمع آوری شد که در کل 160 نمونه نگارش داده های این مطالعه را تشکیل دادند. نمونه های نگارش دانشجویان در طی سال تحصیلی 93-92 جمع آوری گردید. نشانه های سخن به صورت دستی بر اساس مدل انتخاب شده، در نگارش دانشجویان شمارش و ثبت شدند. نتایج حاکی از این بود که ترتیب نشانه های سخن به کار رفته بدین صورت بود: نشانه های توضیحی (فراوانی:919)، نشانه های بیانگر تضاد (فراوانی:232)، نشانه های بیانگر دلیل (فراوانی:173)، نشانه های بیانگر استنتاج (فراوانی:154)، نشانه های بیانگر مثال (فراوانی:103) و نشانه های بیانگر نتیجه گیری (فراوانی:59). همچنین شرکت کنندگان در این تحقیق از نشانه های سخن بیشتری در متن های استدلالی نسبت به متن های تفسیری استفاده کردند. بر اساس نتایج به دست آمده در این تحقیق نکات آموزشی در مورد تدریس فن نگارش به دانشجویان زبان انگلیسی ارائه خواهد شد.