این پژوهش با هدف بررسی رابطه ی تمایزیافتگی خود با رضایت مندی و پرخاشگری زوجین در سطح شهر مشهد انجام پذیرفت. جامعه آماری مورد نظر، کلیه افرادی که در شهر مشهد به هنگام اجرای تحقیق (سال ????) متأهل بوده و حداقل ? سال از ازدواج آن ها گذشته بود. تعداد ??? نفر (?? نفر زن و ?? نفر مرد) به شیوه ی نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و آزمون های طرح بر آن ها اجرا گردید. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش عبارتند از: پرسش نامه ی تمایزیافتگی خود اسکورون و فرایدلندر (????) که شامل ?? ماده بود، پرسش نامه ی رضایت مندی زناشویی انریچ (????) که دارای ?? ماده و پرسش نامه ی پرخاشگری باس-پری (????) که شامل ?? ماده بود. پس از جمع آوری داده های موردنیاز، با استفاده از روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون، آزمون t برای گروه های مستقل و تحلیل رگرسیون خطی، داده ها تحلیل گردید. یافته های پژوهش نشان می دهد که بین میزان تمایزیافتگی خود و میزان رضایت مندی زناشویی رابطه ی مثبت معنادار وجود دارد. بین میزان تمایزیافتگی خود و میزان پرخاشگری زوجین رابطه ی منفی معنادار وجود دارد. اگرچه در بررسی تأثیر جنسیت در میزان تمایزیافتگی و میزان رضایت مندی زناشویی تفاوت معناداری یافت نشد ولی یافته ها نشان داد بین میزان پرخاشگری در زنان و مردان تفاوت معنادار وجود دارد. درنهایت، از یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که تمایزیافتگی خود، نقش بسزایی در رضایت مندی زناشویی و همچنین در پرخاشگری زوجین دارد.