هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر حاد فعالیت های ایزومتریک با و بدون انسداد جریان خون بر فعالیت عضلانی و لاکتات خون بود. بدین منظور، 10 مرد دانشجوی سالم که سابقه تمرین مقاومتی را دارا بودند، با میانگین سن 0/23±24/9 سال و قد 1/99±179/6سانتی متر و وزن 2/7±74/4کیلوگرم به طور داوطالبانه در این تحقیق شرکت کردند. در ابتدا فشار خون قوزک پای آزمودنی ها به وسیله دستگاه سونوگرافی داپلر رنگی و توسط متخصص سونوگرافی تعیین گردید و همین مقدار فشار جهت انسداد جریان خون در جلسه فعالیت همراه با کاهش جریان خون به وسیله کاف بر نقطه پروگزیمال ران پای غالب آزمودنی ها اعمال شد. پروتکل این تحقیق شامل 6 انقباض ایزومتریک 10 ثانیه ای بود و بین هر دو انقباض آزمودنی ها 60 ثانیه استراحت میکردند. این پروتکل در هر 2 جلسه فعالیت (100 درصد mvc بدون انسداد جریان و 100 درصدmvc همراه با انسداد جریان خون) عیناً تکرار شد، با این تفاوت که در جلسه فعالیت همراه با کاهش جریان خون با بستن کاف از رسیدن خون به عضله ران جلوگیری شد. با استفاده از آزمون کالموگراف- اسمیرنوف نرمال بودن داده ها بررسی شد و سپس از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر جهت تشخیص تغییرات درون جلسه ای و بین جلسه ای iemg و لاکتات خون استفاد شد. آنالیز داده ها تفاوت معناداری بین مقدار iemg و لاکتات خون (با و بدون انسداد جریان خون) نشان نداد .احتمالا دلیل یکسان بودن مقادیر شاخص های عملکرد عضلانی در 2 جلسه بدلیل حداکثر بودن فشار در هر 2 جلسه فعالیت می باشد. در کل، یافته های مطالعه حاضر نشان داد استفاده از روش انسداد جریان خون به منظور ایجاد سازگاری تمرین بهتر(به دلیل تولید لاکتات بیشتر و فراخوانی واحد حرکتی بزرگتر) در شدت فعالیت حداکثر موثر نخواهد بود.