مقدمه : اپی کندیلیت خارجی یا آرنج تنیس بازان یکی از بیماریهای شایع خارج مفصلی است که با درد و حساسیت حاد در محل اتصال عضلات اکستانسور ساعد همراه می باشد. با توجه به اهمیت این موضوع و لزوم دستیابی به روشی مطمین جهت درمان مبتلایان به این بیماری، در این مطالعه به بررسی میزان اثربخشی استفاده از glyceryl trinitrate بصورت موضعی در درمان مبتلایان به اپی کندیلیت خارجی پرداختیم.مواد و روشها: در این مطالعه که از نوع مداخله ای-تحلیلی میباشد 110 نفر از بیماران مبتلا به tennis elbow مراجعه کننده به کلینیک ارتوپدی بیمارستان امیرالمومنین (ع) تهران طی سالهای 89-88 در دو گروه مورد بررسی قرار گرفتند. در گروه اول از glyceryl trinitrate بصورت موضعی در محل درد به میزان 1-5/0 سانتی متر هر 12 ساعت یکبار استفاده شد و در گروه دیگر بعنوان گروه کنترل از پماد وازلین به همین میزان استفاده گردید. شدت درد در تمامی بیماران در اولین مراجعه و نیز در زمانهای 2 هفته، 4 هفته و 8 هفته پس از شروع درمان ارزیابی و در بیماران دو گروه مورد مقایسه قرار گرفت. داده ها توسط نرم افزار آماریspss 16 صورت گرفت. نتایج : بر مبنای معیار vas ، متوسط میزان شدت درد در بیماران در ابتدای مطالعه در گروه دریافت کننده glyceryl trinitrate 34/7 با انحراف معیار 03/2 و در گروه کنترل 17/7 با انحراف معیار 9/1، پس از گذشت 2 هفته در بیماران دریافت کننده glyceryl trinitrate 12/6 با انحراف معیار 6/2 و در گروه کنترل 94/6 با انحراف معیار 41/2، پس از گذشت 4 هفته در بیماران دریافت کننده glyceryl trinitrate 82/4 با انحراف معیار 9/1 و در بیماران گروه کنترل 7/5 با انحراف معیار 06/2 و پس از گذشت 8 هفته در بیماران دریافت کننده glyceryl trinitrate 74/3 با انحراف معیار 2/1 و در گروه کنترل 2/5 با انحراف معیار 8/1 بود. نتیجه گیری: استفاده از glyceryl trinitrate بصورت موضعی دارای اثرات درمانی مطلوبی در مقایسه با گروه کنترل در بهبود علایم بیماران مبتلا به tennis elbow می باشد که اثرات ضد درد آن با افزایش طول مدت مصرف، افزایش می یابد .

هدف: این مطالعه به منظور بررسی فراوانی ناهنجاری های مغزی – نخاعی در بیماران دچار اسکولیوز ایدیوپاتیک اطفال و نوجوانان انجام شده است.روش مطالعه: این مطالعه به صورت یک بررسی توصیفی - تحلیلی مقطعی انجام شده است. حجم نمونه مورد بررسی در این مطالعه شامل 232 کودک مبتلا به اسکولیوز ایدیوپاتیک مراجعه کننده به بیمارستان طالقانی تهران طی سال های 86 تا 88 بود که به صورت سرشماری انتخاب گردیده بودند.یافته ها: در کل 25 کودک (77/10 درصد) دچار ناهنجاری های مغزی – نخاعی بودند که از میان آنها 8 مورد (32 درصد) سیرنگومیلی توراکولومبار، 4 مورد (16 درصد) cervical syrinx، 1 مورد (4 درصد) cervicothoracolumbar syrinx، 6 مورد (24 درصد) cerebral finding، 3 مورد (12 درصد) accidental finding و 3 مورد (12 درصد) bony lesion داشتند. هیچ یک از فاکتورهای سن، جنسیت، محل اسکولیوز و نوع اسکولیوز تأثیری در یافته های mri نداشتند (p > 0.05).نتیجه گیری: در مجموع بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه چنین استنباط می شود که انجام mri در مبتلایان به اسکولیوز ایدیوپاتیک می تواند کمک شایانی به شناسایی ناهنجاری های مغزی – نخاعی به ویژه در موارد asymptomatic بنماید.

هدف: در این مطالعه به بررسی نتایج بالینی تزریق کورتیکواسترویید داخل مفصلی بعد از جراحی آرتروسکوپی مینیسک های زانو در بیمارستان امیرالمومنین جوادیه تهران در سالهای 1388 و 1389 پرداختیم.روش مطالعه: این مطالعه مداخله ای به صورت یک کارآزمایی بالینی تصادفی انجام شده است. حجم نمونه مورد بررسی شامل 56 نفر از بیماران تحت جراحی آرتروسکوپی مینیسک های زانو در بیمارستان امیرالمومنین جوادیه تهران در سالهای 1388 و 1389 بود که یک گروه 30 نفری به طور تصادفی ساده تزریق کورتیکواسترویید داخل مفصلی دریافت نمودند و یک گروه 26 نفری هیچ کورتیکواستروییدی دریافت نکردند. نتایج: هرچند vas در 6 ساعت نخست در بین دو گروه تفاوتی نداشت (p > 0.05)؛ اما در طی 24 ساعت و نیز بعد از 1 هفته شدت درد در گروه کورتیکواسترویید به میزان معناداری کمتر بود (p < 0.05). در مورد تورم نیز، هرچند در 6 ساعت و 24 نخست در بین دو گروه تفاوتی وجود نداشت (p > 0.05)؛ اما بعد از 1 هفته شدت تورم در گروه کورتیکواسترویید به میزان معناداری کمتر بود (p < 0.05).نتیجه گیری: در مجموع بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه و مقایسه آنها با سایر مطالعات انجام شده در این زمینه چنین استنباط می شود که تزریق کورتیکواسترویید داخل مفصلی بعد از جراحی آرتروسکوپی مینیسک های زانو نقش به سزایی در کاهش درد و تورم در فاز پس از جراحی دارد.

هدف: این مطالعه به منظور بررسی میزان شیوع آسیب های ورزشی اسکیت بازان در سال های 88 و 89 انجام شده است. روش مطالعه: این مطالعه به صورت یک بررسی توصیفی - تحلیلی مقطعی انجام شده است. حجم نمونه مورد بررسی در این مطالعه شامل 305 نفر بود که به صورت تصادفی ساده از 5 پیست مهم در شهر تهران طی سالهای 88 و 89 انتخاب گردیده بودند.یافته ها: در مجموع 26 نفر (5/8 درصد) دچار آسیب ورزشی شدند. شایعترین انواع آسیب خراشیدگی و کوفتگی ها بودند که در 10 مورد دیده شدند. استاندارد نبودن کفش ها، عدم استفاده از وسایل ایمنی، وزن بالا، قد بلند و جنسیت مذکر ارتباط آماری معناداری با ایجاد آسیب در افراد مورد مطالعه داشتند (p < 0.05).نتیجه گیری: در مجموع چنین استنباط می گردد که میزان شیوع آسیب های ورزشی در اسکیت بازان در کشور ایران در مقایسه با آمار جهانی بالاتر است. لذا انجام مطالعاتی به منظور بررسی علل این اختلاف توصیه می گردد.

مقدمه : impingement syndrome یکی از بیماریهای شایع است که با درد شانه ومحدودیت حرکت در مفصل شانه همراه می باشد. با توجه به اهمیت این موضوع و لزوم دستیابی به روشی مطمئن جهت درمان مبتلایان به این بیماری، در این مطالعه به بررسی میزان اثربخشی استفاده از glyceril trinitrate بصورت موضعی در درمان مبتلایان بهimpingement syndrome پرداختیم. مواد و روشها: در این مطالعه که از نوع مداخله ای-تحلیلی میباشد60 نفر از بیماران مبتلا به impingement syndrome مراجعه کننده به کلینیک ارتوپدی بیمارستان امیرالمومنین (ع) و مطب خصوصی آقای دکتر افشین فرهادی طی سالهای 90-89 در دو گروه مورد بررسی قرار گرفتند. در گروه اول از glyceril trinitrate بصورت موضعی در محل درد به میزان 1-5/0 سانتی متر هر 12 ساعت یکبار استفاده شد و در گروه دیگر بعنوان گروه کنترل از پماد وازلین به همین میزان استفاده گردید. شدت درد در تمامی بیماران در اولین مراجعه و نیز در زمانهای 4 هفته، 8 هفته ، 12 هفته و 24 هفته پس از شروع درمان ارزیابی و در بیماران دو گروه مورد مقایسه قرار گرفت. داده ها توسط نرم افزار آماریspss 16 صورت گرفت. نتایج : بر مبنای معیار vas ، متوسط میزان شدت درد در بیماران در ابتدای مطالعه در گروه دریافت کننده glyceril trinitrate 34/6 با انحراف معیار 03/2 و در گروه کنترل 17/6 با انحراف معیار 9/1، پس از گذشت 4 هفته در بیماران دریافت کننده glyceril trinitrate 7/5 با انحراف معیار 09/1 و در گروه کنترل 6/5 با انحراف معیار 16/1، پس از گذشت 8 هفته در بیماران دریافت کننده glyceril trinitrate78/4 با انحراف معیار93/0 و در بیماران گروه کنترل 27/5 با انحراف معیار 20/1 و پس از گذشت 12هفته در بیماران دریافت کننده glyceril trinitrate 74/3 با انحراف معیار87/0 و در گروه کنترل 0/5 با انحراف معیار39/1و پس از گذشت 24 هفته در بیماران دریافت کننده glyceril trinitrate 40/2 با انحراف معیار10/1 و درگروه کنترل 97/4 با انحراف معیار42/1بود. نتیجه گیری: استفاده از glyceril trinitrate بصورت موضعی دارای اثرات درمانی مطلوبی در مقایسه با گروه کنترل در بهبود علائم بیماران مبتلا به impingement syndrome می باشد که اثرات ضد درد آن با افزایش طول مدت مصرف، افزایش می یابد .

مقدمه : اپی کندیلیت خارجی یا آرنج تنیس بازان ( tennis elbow ) یکی از بیماریهای شایع خارج مفصلی است که با درد و حساسیت حاد در محل اتصال عضلات اکستانسور ساعد همراه می باشد. یکی از روشهایی که در سالهای اخیر جهت درمان مبتلایان به اپی کندیلیت خارجی مورد توجه متخصصان علم ارتوپدی قرار گرفته است، استفاده از طب سوزنی و needling می باشد که میزان کارایی آن در بهبود علائم بیماران هنوز بطور دقیق مشخص نیست. لذا با توجه به اهمیت این موضوع و لزوم دستیابی به روشی مطمئن جهت درمان مبتلایان به این بیماری، در این مطالعه بر آن شدیم تا نقش درمانی stretching و needling عضلانی را در مبتلایان به آرنج تنیس بازان مورد بررسی قرار دهیم. مواد و روشها: در این مطالعه که از نوع مداخله ای-تحلیلی میباشد 70 نفر از بیماران بیماران مبتلا به tennis elbow مراجعه کننده به کلینیک ارتوپدی بیمارستان امیرالمومنین (ع) تهران طی سالهای 88-87 انتخاب شدند. تمامی بیماران به روش stretching+needling تحت درمان قرار گرفتند. 2 ماه پس از آغاز درمان، میزان پاسخدهی به روش فوق در بیماران ( بصورت بهبودی کامل، کاهش درد یا عدم بهبودی ) ارزیابی شد و شدت درد در این زمان به روش vas مورد سنجش قرار گرفت تا بدین ترتیب، میزان اثر بخشی روش بکار گرفته شده در درمان بیماران مشخص شده و نتیجه آن با نتایج حاصل از سایر روشها در کاهش درد بیماران مورد مقایسه قرار گیرد. آنالیز داده ها توسط نرم افزار آماریspss 15 صورت گرفت. نتایج : میانگین سنی بیماران 2/46 سال با انحراف معیار 8/6 بود. (حداقل 28 و حداکثر 58 سال).22 بیمار معادل 6/30% مذکر و 50 بیمار معادل 4/69% مونث بودند. بر اساس یافته های بدست آمده بر مبنای معیار vas ، متوسط میزان شدت درد در بیماران در ابتدای مطالعه برابر با 17/7 با انحراف معیار 4/1 بود. (حداقل 2 و حداکثر 10) در بررسی نتایج درمانی بیماران به روش stretching + needling مشخص گردید که در 42 بیمار معادل 3/58% بهبودی کامل، در 26 بیمار معادل 1/36% کاهش درد و در 4 بیمار معادل 6/5% عدم بهبودی وجود دارد.میانگین میزان شدت درد در بیماران بر مبنای معیار vas پس از درمان به روش فوق برابر با 3/2 با انحراف معیار 5/1 بود.(حداقل 1 و حداکثر 7) میان میانگین میزان درد در بیماران پس از انجام درمانهای قبلی و پس از درمان به روش stretching + needling اختلاف آماری معنی داری با p<0.001 وجود داشت. بحث: استفاده از روش stretching + needling دارای اثرات درمانی مطلوب تری در بهبود علائم بیماران مبتلا به tennis elbow نسبت به سایر روشهای درمانی است. مطالعات بعدی در سطحی وسیعتر و با بررسی میزان اثر بخشی روش فوق در پیگیری طولانی مدت بیماران پیشنهاد می گردد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

در ‏‎itp‎‏ مزمن و هم itp‎‏ حاد در کودکان خوش خیم هستند و تعداد کمی از بیماران دچار عوارض جدی می شوند. اخیرا درمان itp‎‏ مزمن و مقاوم از پالس دگزامتازون استفاده شده است. اما نتایج حاصل از این درمان در کودکان ضدونقیض است. از این رو ما تصمیم گرفته ایم این درمان را در کودکان دچار itp‎‏ مزمن انجام دهیم. در این تحقیق ما تعداد 8 بیمار را که دارای تشخیص itp‎‏ مزمن بودند و سایر تشخیصهای افتراقی در آنها رد شده بود و تمام اینها ‏‎hiv, hbv‎‏ و بیماریهای خود ایمنی رد شده بود و ‏‎b.m‎‏ انجام شده با تشخیص itp‎‏ هماهنگی داشت تمام این بیماران با درمانهای معمول ‏‎ivig‎‏ و کورتیکو استروئید خوراکی پاسخ نداده بودند. بیمهاران ما در فاصله سنی 2 تا 14 سال و میانگین سنی 7 سال بود. 4 بیمار مذکر و 4 بیمار مونث بود. مدت بیماری (فاصله تشخیص تا درمان با دگزامتازون) از 4 ماه تا 3 سال با میانگین 20 ماه بودند. دگزامتازون به صورت ‏‎iv‎‏با دوز ‏‎0/5mg/kg‎‏ در روز به مدت 5 روز در هر سیکل و به مدت 6 سیکل تزریق گردید. در این مدت بیماران از نظر عوارض جانبی و پاسخ به درمان بررسی شدند. برخلاف آنچه در بالغین گزارش شده است در این مطالعه اثربخشی قابل ملاحظه و یکنواختی در درمان با پالس دگزامتازون دیده نشد. اگرچه پاسخ درمانی کوتاه مدت مطلوب است میتوان این نوع درمان را به عنوان درمان افزایش دهنده بلاکت در موارد خونریزی تهدید کننده حیات استفاده نمود. اما این پاسخ باگذشت زمان کاهش می یابد.