آب به عنوان اصلی¬ترین مایه حیات در زندگی موجودات شناخته شده است که از دیرباز نقش اساسی در زندگی بشر ایفاء نموده است. از زمانی که بشر به پیشرفت¬هایی دست یافت، همواره آب را نیز در معرض خطر آلودگی قرار داد. با تکامل روزافزون تکنولوژی به ویژه در قرن حاضر، این مایه حیاتی زندگی بشر نیز دستخوش آلودگی¬های گوناگونی قرار گرفته که هریک تأثیرات متفاوتی بر رفتار و کردار افراد و زندگی آنان و جامعه برجای میگذارد. با افزایش حجم فاضلاب¬های شهری و صنعتی، نشت آلاینده¬ها و روان آبها، ذخایر سطحی و زیرزمینی آب به شدت در معرض آلودگی با مواد و عناصر سمی قرار گرفته است. آلوده شدن آب¬ها توسط عناصر سمی معدنی و آلی و رادیواکتیو مانند اورانیوم، رادیم، توریم و پلوتونیوم باعث بروز اختلالات و بیماری¬های گوناگون روانی و جسمی انسان میگردد. از جمله آلزایمر، پارکینسون، آمبولی توسط سمیت آلومینیوم؛ نارساییهای کبدی، کم خونی توسط سمیت آهن؛ عدم تعادل عصبی، خشونت و تأثیر بر شخصیت انسان توسط سمیت مس؛ آسم، اختلال در سیستم دفاعی بدن توسط سمیت نیکل؛ افزایش فشارخون، بیماری اعصاب محیطی و ورم مغز توسط سمیت سرب؛ تشنج، افسردگی،پرخاشگری، دیابت و بسیاری بیماری¬های دیگر توسط عناصری نظیر جیوه، آرسنیک و پتاسیم و کادمیم که بنا به نوع سمیت و تأثیری که روی روان و جسم فرد میگذارد، بیماری¬های روانی و جسمی را فراهم آورده که در مقایسه با افراد سالم، این دسته به علت بیماری بیشتر در معرض سوء رفتار قرار گرفته، زمینه ارتکاب جرم برای افراد فراهم¬تر میگردد. از این رو با توجه به پیشرفت علم و معرفتی که در خصوص آلاینده¬ها در آب حاصل شده و تأثیرات آن¬ها بر انسان، هنگام ارتکاب جرم، میزان سمیت آلاینده و وضعیت ضعف و قوت فرد در مقابل سم مذکور از باب میزان تأثیر آن بر فرد، باید در نظر گرفته شود تا حکم عادلانه در خصوص او صادر گردد. به عبارت دیگر چنانچه سمیت سم، به قدری باشد که روی ادراک، بصیرت و اراده او تأثیر شدیدی بگذارد و او در همان حال مرتکب جرم شده باشد، به لحاظ کیفری هیچ مجازاتی نخواهد داشت و فقط باید به درمان او مبادرت کرد. واژگان کلیدی: