ارتباط غیرکلامی، به منظور انتقال احساس و هیجان بدون استفاده از کلام صورت می‏گیرد. در بیشتر ارتباط‏های انسانی تأثیر رفتارهای غیرکلامی به مراتب بیش از ارتباط کلامی است. ارتباط غیرکلامی از طریق زبان بدن که شامل حرکات چهره، اندام و تغییرات صدا است، نمود می‏یابد. تأثیر احساسی و شناختی ارتباط غیرکلامی، از دید حکیم فرزانه طوس دور نمانده است. فردوسی در خلال ابیات شاهنامه به منظور عینی و واقعیکردن صحنه‏ها و همچنین تأثیرگذاری بر مخاطب، از آنچه امروزه در علم روان‏شناسی با عنوان "زبان بدن" شناخته می‏شود، استفاده کرده است. شخصیت‏ها و قهرمانان شاهنامه گاه با کلام و گاه به طریق غیرکلامی در روند داستان‏ها تأثیرگذار بوده‏ و از این طریق با احساس خوانندگان فارسی زبان پیوند یافته‏اند. پژوهش حاضر بر آن است تا چگونگی استفاده از زبان بدن در شاهنام? فردوسی را با هدفی که شاعر از ذکر آن‏ها در نظر داشتهاست، تبییننماید، اهدافی که به منظور نشان دادن هیجان‏هایی مانند غم، خشم، شادی، شرم و... دنبال شده و بیشتر از طریق چهره، چشم، لب و ... قابل مشاهده است. کلید‏ واژه: ارتباط، ارتباط غیرکلامی، زبان بدن،هیجان،شاهنامه، فردوسی