آمریکا به عنوان قدرتی جهانی همواره با موج گوناگونی از تهدیدات مواجه بوده و در این میان ، جریان ضدیت و مخالفت با این دولت یا آمریکاستیزی از اهمیت خاصی برخوردار شده است. در واقع، در پی واقعه ی یازدهم سپتامبر و به ویژه تهاجم نظامی ایالات متجده به عراق در سال 2003 ، جریان یاد شده (آمریکا ستیزی) از اهمیت و حساسیت بسیار بالاتری در چارچوب ملاحظات امنیتی این دولت برخوردار شد. در میان امواج مخالفت با نقش یک جانبه گرا و نظامی محور آمریکا که گستره ای جهانی داشت، الگوی رویارویی کشورهای اسلامی از تفاوت خاصی برخوردار بود. از یک سو دخالت نظامی آن در دو بخش از جهان اسلام یعنی افغانستان و عراق ، و از سوی دیگر، سیاست های سخت و نرم ایالات متحده بر محور مقابله با تروریسم در این منطقه، در نهایت باعث شد که جریان آمریکا ستیزی در سطح جوامع اسلامی و خاصه خاورمیانه از عمق و دامنه ی قابل تأملی برخوردار شود. در پاسخ به این وضعیت ، رهبران نومحافظه کار آمریکا (در دوره ی بوش دوم) در کنار بهره گیری از قدرت نظامی ، مجموعه ای از سیاست های نرم چون دیپلماسی دفاعی و گسترش دموکراسی را در خدمت گرفتند. رویکرد مزبور در دوره ی اوباما با شدت بیشتری مورد استفاده قرار گرفت. در این پژوهش تأکید اصلی بر واکاوی از سیاست یاد شده در حدفاصل سال های 2001 تا 20011 قرار دارد.