هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین مهارت های زندگی با سازگاری اجتماعی و عزت نفس در دانش آموزان دختر دوره راهنمایی شهرستان قیروکازرین بوده است. روش تحقیق، توصیفی از نوع همبستگی است. جامه آماری این پژوهش راکلیه دانش آموزان دختر دوره راهنمایی شهر قیروکارزین تشکیل می دهد که در سال تحصیلی 91-92 در مدارس راهنمایی این شهر مشغول به تحصیل بودند. با استفاده از جدول گرجسی و مورگان (1970) و با توجه به تعداد جامعه آماری پژوهش 80 نفر با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. در این پژوهش از مقیاس های مهارت های زندگی ساعتچی،کامکار(1389)، سازگاری اجتماعی پی کل و ویسمن (1999) و عزت نفس کوپراسمیت استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی (فراوانی، میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (ضریب همبستگی، رگرسیون) استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که مهارت زندگی با سازگاری اجتماعی رابطه مثبت معناداری دارد (0.01 >p).و همچنین مهارت زندگی با عزت نفس رابطه مثبت معنادار دارد(0.01 >p). تمام ابعاد مهارت زندگی (تصمیم گیری، حل مسئله و تفکر خلاق)با سازگاری اجتماعی رابطه مثبت معناداری دارد(0.01 >p). تمام ابعاد مهارت زندگی (تصمیم گیری، حل مسئله و تفکر خلاق) با عزت نفس رابطه مثبت معناداری دارد(0.01 >p). مهارت زندگی به طور کلی 26 درصد از تغییرات واریانس درجه سازگاری اجتماعی را پیش بینی می کند. مهارت زندگی، سازگاری اجتماعی را به طور مثبت پیش بینی می کند. مهارت زندگی،عزت نفس را به طور مثبت پیش بینی می کند.