نام پژوهشگر: غالب بروایه

بررسی مشارکت عمومی (اجتماعی) شهروندان بر افزایش امنیت محلات در شهر اهواز با تکیه بر نقش پلیس
پایان نامه وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه شهید چمران اهواز - پژوهشکده علوم اجتماعی و اقتصادی 1393
  غالب بروایه   عبدالحسین نبوی

جلب مشارکت مردم در تصمیم گیری و تصمیم سازی در سطح ناحیه ای – ملی از دیر باز مورد توجه روشنفکران ، مدیران و برنامه ریزان کشور بوده است .نظر به اینکه شیوع و گسترش جرم می تواند همانند یکی از موانع توسعه عمل کند و تآثیر مخرب بر افراد دارد، در سطح فردی وجود جرم باعث از بین رفتن اعتماد مردم به یکدیگر ، کاهش همبستگی اجتماعی ، فرسایش روابط چهره به چهره و کاهش مشارکت اجتماعی می شود و از طرفی بستر نا امنی را فراهم ساخته و امکان هر گونه توسعه اجتماعی ،سیاسی،اقتصادی و فرهنگی را از بین می برد . شهرستان اهواز به عنوان مرکزیت استان و دومین شهرستان حاشیه نشین کشور از این قضیه مستثنی نیست . بنا براین مشار کت اجتماعی شهروندان جهت افزایش امنیت محلات و به تبع آن نیل به توسعه اجتماعی ،سیاسی،اقتصادی و فرهنگی شهرستان مرکز استان بسیارحائز اهمیت است . در این پژوهش سعی شده است با توجه به سه حیطه توسعه ای بالا، متوسط و پایین در شهر اهواز، به بررسی رابطه بین مشارکت شهروندان و امنیت محلات پرداخته و به این پرسشهای اساسی پاسخ داده شود که آیا می توان از پتانسیل بالقوه مشارکت شهروندان در بسط امنیت محلات استفاده کرد؟ آیا میزان مشارکت شهروندان بر وقایع امنیتی انتظامی در تأمین و حفظ امنیت محلات تأثیر گذار است ؟آیا فراهم کردن فضای مشارکت مردمی و اعتماد شهروندان در پیشبرد اهداف کارگزاران تولید امنیت تاثیر گذار است ؟ روش: روش بررسی در پژوهش حاضر، از نوع همبستگی و تلفیقی از روش های کتابخانه ای و بررسی های میدانی است. جامعه آماری این تحقیق، کلیه شهروندان اهوازی بالای18سال هستند که بر اساس تقسیم بندی مناطق شهر اهواز 250 (شهروند) از میان آنها انتخاب شده اند و با استفاده از پرسشنامه اطلاعات مورد نظر از شهروندان جمع آوری و بوسیله نرم افزارspss و روش های آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: نتایج پژوهش در رابطه با همبستگی بین متغیرها، حاکی از آن است که از بین متغیرهای مشارکت، «شیوه مشارکت»، «کیفیت مشارکت» ، و «شدت مشارکت» فقط متغیر کیفیت مشارکت توانسته با سطح معنا داری (9، 99درصد) رابطه بین مشارکت و امنیت را تبیین کند و دو فرضیه دیکر نتوانسته اند این ارتباط را نشان دهند. در نتیجه با توجه به یافته بدست آمده بین کیفیت مشارکت شهروندان و امنیت محلات ارتباط بسیار قوی وجود دارد و هرچه شاخص های کیفیت مشارکت در جامعه بهبود پیدا کند امنیت محلات نیز افزایش می کند.