هدف از این تحقیق بررسی تأثیر بازخورد خودکنترلی بر عملکرد و یادگیری سرویس بلند بدمینتون با تأکید بر ویژگی شخصیتی بود. پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و به لحاظ نتایج کاربردی است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان پسر دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال تحصیلی 92-1391، که واحد تربیت بدنی(1) و (2) را انتخاب نموده بودند (482 نفر) و حجم نمونه با توجه به پژوهش های مشابه و با مراجعه به منابع علمی و با استفاده از جدول تعیین حجم نمونه کوهن 40 نفر تعیین شد که همگی راست دست بودند و با رشته بدمینتون آشنایی نداشتند. ابزار تحقیق شامل آزمون سرویس بلند بدمینتون (فاکس ـ اسکات )در چهار مرحله پیش آزمون، تمرین، پس آزمون و یادگیری و پرسشنامه آزمون شخصیتی بزرگسالان آیزنک بود که روایی و پایایی آن در تحقیقات پیشین تایید شده است. پس از بررسی نوع توزیع داده ها توسط آزمون کولموگروف – اسمیرنوف، آزمون فرضیه ها توسط آزمون ویلکاکسون، کروسکال والیس، من ویتنی مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل نتایج، حاکی از آن بود که بازخورد خودکنترلی بر عملکرد و یادگیری سرویس بلند بدمینتون در فراگیرانی با شخصیت درونگرا و برونگرا تاثیر معناداری نداشت (05/0< p). همچنین بین تاثیر بازخورد خود کنترلی بر عملکرد و یادگیری سرویس بلندبدمینتون، در آزمودنی های با شخصیت درونگرا و برونگرا تفاوت معنی داری وجود نداشت (05/0< p). اما بر اساس نتایج حاصل، بین فراوانی بازخورد خودکنترلی در فراگیران با شخصیت درونگرا و برونگرا تفاوت معنی داری وجود داشت (آزمون u = 51/ 19 و 021/0 p =). بنابر نتایج مذکور در این تحقیق می توان گفت با عنایت به اینکه در یک جلسه تمرین افرادی با تیپ های شخصیتی مختلف شرکت دارند مربیان در جلسات تمرین نباید شیوه یکسانی در ارائه بازخورد نسبت به همه فراگیران به کار گیرند.