استفاده از پلاستیک ها و پلیمرهای مصنوعی، رشد چشمگیری در سال های اخیر داشته و دفع پسماند این مواد، تبدیل به یکی از مسائل بزرگ زیست محیطی شده است. پلی اتیلن ترفتالات با رشد سالانه ده درصد در سال 2012، ازجمله پرمصرف ترین مواد پلاستیکی به شمار می رود که عمدتاً در بسته بندی مواد غذایی، تولید بطری های آشامیدنی و صنایع نساجی کاربرد دارد. مصرف بالای این پلاستیک، یک مسئله ی مهم زیست محیطی است زیرا این ماده زیست تخریب پذیر نبوده و تجزیه ی محیطی آن چند صد سال طول می کشد، به همین دلیل مانند سایر پسماند های پلاستیکی، دفینه سازی و یا سوزانده می شود؛ بنابراین انتخاب یک روش جایگزین و مناسب برای بازیافت پلاستیک ها ضروری است. یکی از این روش ها، استفاده از فرآیند شیمیایی پیرولیز است. استفاده از این فرآیند، آلودگی زیست محیطی بسیار کمتری را نسبت به روش دفینه سازی و سوزاندن پسماندهای پلاستیکی دارد. این فرآیند در غیاب اکسیژن انجام می شود و شرایط عملیاتی مختلفی مانند دما، نرخ گرمایی، زمان اقامت و استفاده از کاتالیزور و افزودنی بر توزیع محصولات آن موثر است. در این بین، دما، مهم ترین نقش را در فرآیند پیرولیز ایفا می کند. در این آزمایش، دمای c?380، به عنوان دمای بهینه برای انجام این فرآیند به دست آمده است. همچنین تأثیر افزودنی پارافین بر محصولات آن، به ویژه مایع پیرولیزی، مورد بررسی قرار گرفته شده است. با توجه به نتایج به دست آمده از آزمایش، افزودن پارافین سبب شده که میزان محصول مایع، به میزان 3/5 درصد وزنی، افزایش یابد. از طرفی، 6/42 درصد نیز محصول گازی به دست آمده است. برای آنالیز ترکیبات موجود در مایع پیرولیزی، از آزمون کروماتوگرافی گاز- طیف سنجی جرمی استفاده شده است. مهم ترین ترکیبات شناسایی شده در این آنالیز، بنزوئیک اسید و فنل بوده که بیش از 80 درصد وزنی محصول مایع را شامل می شود.