اثر انگشت به عنوان یکی از مهم¬ترین ویژگی¬های بیومتریکی انسان بیش از یک قرن است که از آن برای شناسایی هویت افراد استفاده می¬شود. از اوایل دهه¬ی 1950 میلادی، پس از کشف این حقیقت که اثر انگشت هیچ دو انسانی شبیه به هم نیستاستفاده از این روش برای شناسایی هویت افراد توسعه پیدا کرد. هم زمان با توسعه استفاده از اثر انگشت، نیاز به شناسایی خودکار اثر انگشت بدون نیاز به دخالت انسان بیشتر احساس شد. تاکنون روش¬های مختلفی برای شناسایی خودکار اثر انگشت ابداع شده است. یکی از این روش-ها استفاده از شبکه¬های عصبی برای شناسایی اثر انگشت می¬باشد. به رغم نتایج مثبتی که شبکه¬های عصبی برای شناسایی افراد داشته است هنوز این روش با کمبودهایی روبرو است. هدف اصلی در این پایان نامه ارائه راه حلی مبتنی بر شبکه¬های عصبی فازی برای تشخیص اثر انگشت و نیز شبیه سازی و ارائه نتایج می¬باشد. علاوه بر آن دراین پایان نامه روش عصبی فازی را با سه روش دیگر شامل، مدل شبکه¬های عصبی، روش فازی و روشی کلاسیک مبتنی بر پردازش تصویر مقایسه کرده ایم. مقایسه نتایج مدل شبکه¬های عصبی فازی و سه روش دیگر نشان می¬دهد که شبکه¬های عصبی- فازی حداقل سی درصد با موفقیت بیشتری در شناسایی اثر انگشت همراه است. همچنین این روش از قدرت، استحکام و قابلیت اعتماد بالاتری در مقایسه با روش¬های دیگر برخوردار است.