اثر عناصر کم‏مصرف آهن، روی و سیلیس و عناصر پرمصرف نیتروژن، فسفر و پتاسیم به‏ صورت مجزا و ترکیبی بر فعالیّت نماتد ریشه‏گرهی (meloidogyne incognita) و شاخص‏های رشدی خیار رقم گلخانه‏ای نگین و رقم مزرعه‏ای s2f1 (عناصر کم‏مصرف) در آزمایش‏های گلخانه‏ای مجزا و در دو نوبت مورد بررسی قرار گرفت. آزمون‏ها به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی انجام شد. پنج میلی‏گرم بر کیلوگرم خاک از هر یک از عناصر کم‏مصرف آهن، روی و سیلیس، به ترتیب از منابع سکوسترین آهن، سولفات روی و سدیم سیلیکات. همچنین عناصر نیتروژن در سه سطح 60، 120، 180 میلی‏گرم بر کیلوگرم خاک، فسفر در سه سطح 25، 50، 75 میلی‏گرم بر کیلوگرم خاک و پتاسیم در سه سطح 5/12، 25، 5/37 میلی‏گرم بر کیلوگرم خاک، به ترتیب از منابع کود اوره، سوپر فسفات تریپل و سولفات پتاسیم، قبل از کاشت به خاک اضافه و گیاهچه‏های خیار در مرحله چهار برگی، با 8000 تخم و لارو سن دو در هر گلدان (دو تخم و لارو سن دو به ازای هر گرم خاک) مایه‎‏زنی شد. 60 روز پس از مایه‏زنی، شاخص‏های گیاه و نماتد مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج آزمایش تأثیر عناصر کم‏مصرف نشان داد که تیمار سیلیس+آهن به ترتیب در نوبت اول و دوم باعث کاهش 55 و 42 درصد (رقم نگین) و 38 و 49 درصد (رقم s2f1) تعداد گال در گرم ریشه در مقایسه با شاهد شدند. ولی هیچ‏یک از آن‏ها تأثیر معنی‏داری بر بهبود شاخص‏های رشدی گیاه و افزایش محصول در دو رقم مورد مطالعه نداشت. در آزمایش دیگر نتایج نشان داد که تیمارهای نیتروژن-فسفر-پتاسیم، به نسبت‏های 120-25-25 و 120-50-25 میلی‏گرم/کیلوگرم خاک به ترتیب باعث کاهش 96 و 81% (نوبت اول) و 79 و 70% (نوبت دوم) تعداد گال در گرم ریشه و بهبود شاخص‏های گیاه شامل وزن تر و خشک شاخساره، وزن تر ریشه و میزان محصول گردیده است.