فن مقامه نویسی یکی از شاهکارهای ادبی در ادبیات عربی به شمار می آید. این فن از ابتدای ظهورش تا به حال مورد توجه بسیاری از ادباء قرار گرفته است و کاتبانی مشهوری در این عرصه ظاهر شده و مهارت خود را در این میدان به نمایش گذاشته اند. از جمله نویسندگانی که در این زمینه به قلم فرسایی پرداخته است، جلال الدین سیوطی (849- 911) می باشد. او با ابداع روشی جدید و با وارد کردن علوم مختلف به وادی مقامات، آن را از لفظ پردازی صرف خارج کرده است. در مقامات او نوعی مقایسه و فخر فروشی به چشم می خورد. بررسی این موضوع زمینه مناسبی را برای پژوهش گران فراهم می کند تا تحقیات بیشتری را در زمینه آثار ادبی سیوطی انجام دهند. پژوهش حاضر مبتنی بر مبانی نظری و روش تحلیلی- توصیفی است. سعی ما بر این است تا با تحلیل و بررسی مقامات سیوطی، موضوع، اهداف، میزان نوآوری و تأثیر و تأثر او نمایان گردد. نتایج به دست آمده حاکی از این است که سیوطی ساختار و مبادی مقامه نویسی را شکسته است و با ایجاد نوآوری در این فن بر مقامه نویسان بعد از خود تأثیر گذاشته است.