اصطلاح علف هرز به هر گونه گیاهی که ناخواسته بوده و به طور مهاجم رشد کرده و گسترده می شود، اطلاق می¬گردد. از بین روش¬های مرسوم در کنترل علف¬های هرز، به نظر می¬رسد به کارگیری علف¬کش¬های وسیع¬الطیف، به دلیل کمک به حفظ خاک و صرفه جویی اقتصادی بهترین روش می¬باشند و از بین علف¬کش¬ها، آنهایی که با ممانعت از ساخت اسیدآمینه¬ها از تولید پروتئین جلوگیری می¬کنند مناسب¬ترند که از میان آنها می¬توان به گلیفوسیت با نام علمی (ان- فسفونومتیل گلیسین) اشاره کرد اما تاثیر منفی علف¬کش بر روی گیاه هدف، استفاده از آن را مشکل¬ساز نموده است؛ لذا استفاده از روش¬های کلاسیک و مبتنی بر مهندسی ژنتیک برای مقاوم نمودن گیاه به علف-کش ضروری است. گلیفوسیت از طریق ممانعت از عملکرد آنزیم epsps(5- انول پیرویل شیکیمات-3- فسفات سنتاز) در مسیر شیکیمات مانع تولید اسیدآمینه¬های آروماتیک می¬گردد. این آنزیم با ترکیب فسفو انول پیروات(pep) و شیکیمات تری فسفات (s3p) در مسیر شیکیمات، و با انتقال بخش انول پیروویل pep به s3p، تولید 5- انول پیروویل شیکیمات-3- ¬فسفات (epsp) و یک فسفات (pi) می¬نماید و در آخر مسیر، اسیدآمینه¬های آروماتیک تریپتوفان، فنیل¬آلانین و تیروزین ساخته می¬شود. به نظر می¬رسد همپوشانی زیادی بین جایگاه اتصال pep و گلیفوسیت در ساختمان آنزیم وجود دارد و گلیفوسیت برای اتصال به آنزیم با pep و نه باs3p رقابت می¬کند و مانع تولید اسیدآمینه¬های آروماتیک می¬گردد. در تحقیق حاضر با توجه به تحقیقات قبلی مربوط به جداسازی 34 باکتری از خاک¬های باغات مناطق مختلف ایران با سابقه استفاده از این علف¬کش که قادر به رشد در محیط حاوی 3 میلی¬مولار گلیفوسیت بوده و غربال شده¬اند، لذا در این تحقیق پس از غربال¬گری باکتری¬ها در حضور غلظت¬های بالای گلیفوسیت، 4 باکتری از مقاوم¬ترین آنها انتخاب و با انجام روش¬های بیوشیمیایی و مولکولی مانند بررسی 16s rrna، جنس باکتری¬ها شناسایی گردید. به دنبال آن پس از همردیفی ژن¬های epsps از باکتری های گزارش شده¬ مشابه در ncbi، با طراحی آغازگر از مناطق حفاظت شده¬ آنها، ژن epspsباکتری¬های مورد نظر جدا گردید.