قرار گیری ایران در کمربند نیمه خشک و خشک دنیا و وقوع خشکسالی های پیاپی باعث وجود مشکل کم آبی در ایران شده است و بارورسازی ابرها یک روش نوین مقابله با مشکل کم آبی است.هدف از این پژوهش پتانسیل سنجی افزایش بارش با استفاده از فناوری بارورسازی ابرها در استان لرستان است .بدین منظور در پژوهش حاضر با استفاده از پارامترهای ابرناکی ،انواع ابر، بارش ،سمت و سرعت باد ،داده های جو بالا دریافت شده ازسایت ncep-ncar و با استفاده از نرم افزار های gis و grads و excel وmatlab به تجزیه و تحلیل و ترسیم نقشه های سینوپتیکی و نقشه های پهنه بندی و رسم نمودارهای لازم 11ایستگاه سینوپتیک و در دوره ی آماری 30ساله (2010-1980) پرداخته شده است.نتایج تحقیق نشان می دهد که سه نوع سامانه ی همدیدی منطقه را تحت تاثیر قرار می دهد.الگوی اول همراه با قرار گیری کم فشار سودانی برروی شبه جزیره ی عربستان و دریای سرخ می باشد. الگوی نوع دوم سامانه های ترکیبی سودانی – مدیترانه ای می باشد.این دو الگو به سبب تغذیه خوب رطوبت و دما از خلیج فارس شرایط همدیدی و دینامیکی مناسب تری را برای اجرای پروژه های بارورسازی ابرها درمنطقه فراهم می کنند .الگوی نوع سوم سامانه ی ترکیبی کم فشار دریای سیاه و کم فشار دریای سرخ در منطقه می باشد، که این سامانه نیز اگر از لحاظ رطوبت خوب تغذیه شود شرایط مناسبی را برای اجرای پروژه های بارورسازی ابرها در منطقه دارا می باشند.عمده ی سامانه های بارانزا در ماه های سرد سال به ویژه از نوامبر تا آوریل وارد منطقه می شوند و ابرهای مستعد(ابرپایین و متوسط) و شرایط دیگری که برای انجام پروژه های بارورسازی ابرها لازم می باشد در این ماه ها بیشتر وجود دارد. باتوجه به اینکه جهت باد غالب درمنطقه جنوب و جنوب غربی و غربی می باشدو شیب های جنوبی و جنوب غربی و غربی و شمال غربی ارتفاعات منطقه محل ورود سامانه های بارشی به منطقه هستند و چرخندها با عبور از دامنه این ارتفاعات حرکت صعودی آنها تشدید شده و ناپایداری و بارش آنها افزایش می یابد بنابراین، دامنه های جنوبی و جنوب غربی و غربی و شمال غربی برای اجرای پروژه های بارورسازی ابرها مناسب تر هستند.