دولت ها با استفاده از دیپلماسی دفاعی و از طریق نمایندگان رسمی و غیررسمی و نیز سایر بازیگران، مکاتبات، مذاکرات خصوصی، تبادل دیدگاه ها، اعمال نفوذ، ملاقات ها، تهدیدها و دیگر فعالیت های مربوطه منافع منافع ویژه یا گسترد? خود را بیان، هماهنگ یا تامین می کنند. محور اصلی این تحقیق، بررسی اصول اساسی دیپلماسی دفاعی جمهوری اسلامی ایران و تطبیق اقدامات در دولت های احمدی نژاد و خاتمی است. در سیاست های اعمالی دو دولت تفاوت های اساسی پیرامون اصول دفاعی به چشم می خورد. محور اصلی سیاست دفاعی دولت خاتمی براساس تشنج زدایی با کشورهای همسایه و تعامل سازنده با کشورهای غربی بوده، ولی سیاست دفاعی احمدی نژاد مبتنی بر مدیریت جهانی و دیپلماسی تهاجمی و برتری جویی بوده است. درنتیجه سیاست های دوره خاتمی، برقراری روابط نزدیک با کشورهای همجوار و توسعه روابط با اتحادیه اروپا و با تاکید برمولفه هایی همچون هنجارها، ارزش ها و فرهنگ میان ملت ها مشاهده می کنیم. اما در دولت احمدی نژاد شاهد پررنگ شدن اختلافات ادراکی درخصوص مسائلی چون روند صلح خاورمیانه، تروریسم و بنیادگرایی، موضوع هسته ای، بدبینی به کشورهای غربی و نیز طرح سیاست نگاه به شرق هستیم. این موارد به همراه طرح سیاست نگاه به شرق حاکی از نقش فزاینده هویت و ایدئولوژی در سیاست خارجی است که دیپلماسی دفاعی را تحت تاثیر قرارداد. دراین تحقیق به طور مبسوط به تفاوت های دیپلماسی دفاعی دردو دولت پرداخته ایم.