هنگامی که یک ذره باردار منفی سنگین تر از الکترون وارد هدف اتمی یا مولکولی شود و جای الکترون اتمی قرار گیرد، یک اتم اگزوتیک تشکیل می شود. باتوجه به اینکه این ذرات سنگین تر از الکترون هستند، ابتدا در حالت های برانگیخته با عدد کوانتومی اصلی ‎(n)‎ بزرگ قرار می گیرند. در مرحله بعدی این اتم ها با فرآیند های تابشی و برخوردی‎ ‎‎به تراز های پایین تر با عدد کوانتومی ‎n‎ کوچکتر واانگیخته می شوند. اگر ذره وارد شده به محیط هادرون (باریون یا مزون) باشد علاوه بر برهمکنش الکترومغناطیس و ضعیف ‏باید برهمکنش قوی را نیز در محاسبات خود وارد کنیم. از این لحاظ اتم های هادرونی را می توان به عنوان آزمایشگاهی برای مطالعه ی برهم کنش های قوی در محیط های هسته ای در نظر گرفت. یکی از این نوع اتم ها که اخیرا مورد مطالعه قرار گرفته است‏، اتم های کائونی می باشد. با وارد شدن کائون منفی به عنوان یک هادرون به محیط هیدروژنی و برخورد آن با پروتون های موجود در محیط‏، با توجه به برهمکنش قوی بین مزون و باریون‏، یک حالت شبه مقید تشکیل می شود که ‏جرم آن در حدود‎‎ است که ‎به آن‎ گویند.‎ حالت ‏تشدیدی چند دهه است که هم از لحاظ نظری و هم از لحاظ تجربی مورد بررسی و بازنگری بوده است. هدف ما در این پایان نامه بررسی نظری حالت تشدیدی‎‎‎ ازطریق محاسبات ماتریس گذار با استفاده از پتانسیل اپتیکی پدیده شناسی جداپذیر ‏می باشد. ‎‏در ‏محاسبات حاضر تشکیل را از دو کانال‎‎‎ و بررسی کرده ایم و نتایج محاسبات را با داده های تجربی همینگوی که مربوط به برخورد کائون منفی در اتاقک حباب می باشد‏، برازش نموده ایم که با توجه به بهترین برازش‏‏، جرم و پهنای این حالت تشدیدی را به ترتیب‎ و به دست آورده ایم.