در این مطالعه داده های اصلی در ارتباط با قابلیت پلاسمای سرد در اصلاح سطوح پلیمری با هدف جذب بیوسورفکتانت روی سطوح گزارش داده شده است. یک گونه بیوسورفکتانت با نام رامنولیپید از سویه سودوموناس آئروژنوزاma01 تولید شد. این بیوسورفکتانت برای نخستین بار روی سطوح پلیمری (پلی اتیلن وپلی پروپیلن) به منظور تولید سطوح پلیمری پاد میکروبی و پاد چسبنده جذب شد. به منظور بررسی فاکتورهای موثر در جذب، فیلم های پلیمری اصلاح نشده به کمک پلاسماهای هوا، نیتروژن و اکسیژن اصلاح شدند. علاوه بر این، تاثیر پارامترهای شرایط عملیاتی پلاسما شامل توان rf، دبی گاز و زمان اصلاح با پلاسما نیز بررسی شدند و شرایط اصلاح بهینه مشخص شد. فیلم¬ها به کمک تکنیک¬های مختلفی شامل ftir-atr، xps، afm و semمشخصه¬سازی شدند و تکنیک زاویه تماس آب (wca) برای بررسی آبدوستی سطوح به کار گرفته شد. نتایج این تحقیق، اتصال موفقیت آمیز رامنولیپید را روی سطوح اصلاح شده نشان دادند و میزان اتصال، برای شرایط مختلف عملیاتی پلاسما، متفاوت بودند. شرایط بهینه¬شده پلاسما برای جذب بهتر عامل پاد میکروبی روی سطوح، مربوط به بهترین آب¬دوستی بود که در توان 75 وات، زمان اصلاح 6 دقیقه و استفاده از هوا به عنوان گاز پلاسما به دست آمد. فعالیت پاد میکروبی و پاد چسبندگی، در برابر تعدادی از باکتری های بیماریزا بررسی شد. نتایج، فعالیت قابل توجه سطح در کاهش تعداد باکتری ها را روی فیلم های اصلاح شده نشان دادند.