مناطق کانه دار ورزقان، خضرآباد و شهربابک به ترتیب واقع در استان های آذربایجان شرقی، یزد و کرمان، در کمربند آتشفشانی ـ نفوذی ارومیه ـ دختر می باشند که دارای پتانسیل کانه زایی مس با عیار مطلوب هستند. توده های گرانیتوئیدی با نفوذ در واحدهای رسوبی کرتاسه و سکانس آتشفشانی ـ رسوبی بعد از آن (ائوسن ـ میوسن)، کانه زایی مس پورفیری و اسکارن سازی را در مناطق ذکر شده باعث شده اند. هدف از انجام این تحقیق بررسی نقش کنترل کننده های ساختاری به خصوص گسل های امتدادلغز بزرگ و گسل-های مرتبط با آنها در جایگیری کانسارهای مس پورفیری می باشد. آنالیز fry و fractal به عنوان روش های مکمل جهت ایجاد این ارتباط در فهم چگونگی توزیع مکانی و ارزیابی ذخایر معدنی به کار رفته است. به طور کلی روند عمومی تجمع کانیایی در مناطق خضرآباد و شهربابک بصورت nw/se ، ne/sw و در ورزقان در جهات nw/se، n/s و e/w می باشد و همخوانی نسبتاً خوبی را با روند شکستگی های غالب منطقه با ماهیت کششی نشان می دهد، نتایج آنالیز fry و fractalنشان دهنده همبستگی خوبی بین چگونگی توزیع مکانی اندیس های مس و روند عمومی شکستگی ها و گسل ها می باشد. به طور کلی نتایج حاصل نشان می دهد که جایگیری این توده ها به همراه کانه زایی مس با زایش عمدتاً پورفیری، در یک شکستگی و یا فضای کششی (tensional gash) صورت گرفته که این زون های کششی مابین گسل های راستالغز فرعی ناشی از یک مولفه دگرشکلی اصلی تشکیل شده است. لذا شناسایی این زون های کششی و توده های گرانیتوئیدی جایگیر شده در آن ها می تواند به عنوان یک الگوی اکتشافی جهت کانسارسازی مس در مناطق ورزقان، خضرآباد و شهربابک مدنظر قرار گیرد. .