یکی از ساختارهایی که از خود-اجتماعی مولکولهای فسفولیپیدی در محیط های قطبی بوجود می آید‏، نانولوله های فسفولیپیدی است. این ساختارهای منحصر به فرد یک مدل آزمایشگاهی بسیار مناسب برای بررسی خواص بیولوژیکی و بیوفیزیکی از نانولوله های زیستی به شمار می آیند. شعاع این نانولوله ها از مرتبه چند ده نانومتر است. در این پروژه ما ابتدا نانولوله های فسفولیپیدی با دو انتهای آزاد راتولید کرده و شعاع آنها را از طریق محاسبه طول ایستایی ( و شدت آنها با روش های میکروسکوپی) بدست آوردیم. با استفاده از نتایج‏، روشی برای تعیین نانولوله های تک دولایه و چند دولایه بدست آمد. در مرحله دوم ما تاثیرات پروتئین‏ با دومین ‎f-bar (syndapin 1) ‎ را که با غشای نانولوله ها پیوند الکتروستاتیکی برقرار می کنند، روی خواص مکانیکی آنها مورد مطالعه قرار دادیم. با بدست آوردن طول ایستایی نانولوله های پوشانیده شده با پروتئین مشاهده گردید سختی غشا در اثر پیوند پروتئین ‎f-bar‎ با آن 5 برابر افزایش می یابد. ‎‏همچنین با استفاده از انبرک نوری نانولوله هایی از غشای آبدانک بیرون کشیده شده و حس انحنایی پروتئین بررسی گردید. ‎ ‏در نهایت لوله ای شدن غشای آبدانک ها در مجاورت پروتئین های ‎arfaptin‎ و‏ ‎i-bar‎ مشاهده و بررسی شد. طول ایستایی نانولوله های پوشانیده شده با پروتئین‏ ‎i-bar‎ محاسبه گردید که نشان می داد این پروتئین بر اثر پیوند با غشای نانو‎لوله ی فسفولیپیدی سختی آن را حدود دو برابر افزایش می دهد.