اکستروژن یکی از رایج ترین فرآیندهای تولید مواد پلیمری است. در این فرآیند قطعه ای از ماده پلیمری در اثر اعمال فشار و حرارت، تغییر شکل پلاستیک داده و به شکل دهانه خروجی از قالب خارج می¬شود. صنعت اکستروژن دارای تاریخی بالغ بر 150 سال است. در اکستروژن مستقیم، ماده خروجی از قالب و سنبه در یک جهت حرکت می کنند. در این پایان نامه اثر پارامترهای فرآیند اکستروژن مستقیم برای یک ماده پلیمری بررسی و مقدار تأثیرگذاری هر کدام از این پارامترها بر کیفیت محصول نهایی، مشخص شده است. سرعت حرکت پیستون، دمای فرآیند و درصد رطوبت ماده پلیمری به عنوان پارامترهای ورودی و تورم بعد از قالب، سختی، مدول یانگ و فشار اکستروژن به عنوان پارامترهای خروجی و توابع هدف در نظر گرفته شدند. ابتدا با استفاده از روش آماری تحلیل سطوح پاسخ (rsm) طراحی آزمایش ها صورت گرفت و پس از انجام آزمایش ها در نقاط تعریف شده، تحلیل بر روی خروجی آزمایش ها انجام شد. در ادامه توابع هدف به¬علاوه نقاط مناسب جهت انجام فرآیند، برای پارامترهای خروجی به دست آمد. نتایج نشان داد که با کاهش دما و افزایش سرعت، فشار اکستروژن افزایش یافت و درصد رطوبت نسبت به دو پارامتر دیگر تأثیر چندانی بر فشار اکستروژن نداشت. با افزایش سرعت و کاهش درصد رطوبت، مقدار تورم بعد از قالب افزایش پیدا کرد اما دما به نسبت پارامترهای دیگر بر مقدار تورم بعد از قالب اثر کمتری داشت. با کاهش دما و افزایش سرعت اکستروژن، سختی افزایش پیدا می کند و درصد رطوبت اثر کمی بر سختی دارد. کاهش هم زمان دما، سرعت و درصد رطوبت باعث افزایش مدول یانگ شد.

در فرایندهای خم کاری، ورق بین ابزار و قالب دچار تغییر شکل پلاستیک شده و شکل نهایی موردنظر را به خود می گیرد. مهم ترین نقصی که در خم کاری ورق‏ها رخ می دهد تغییر زاویه خم پس از باربرداری است. این پدیده که بازگشت فنری نامیده می شود، ناشی از رفتار الاستیک ورق در مرحله باربرداری است. به منظور افزایش دقت ابعادی محصول باید متغیرهای خم کاری به شکلی انتخاب گردند که زاویه خم پس از بازگشت فنری به مقدار مورد نظر برسد. در سال های اخیر، به دلیل وجود بحران سوخت، صنایع مختلف به خصوص صنایع خودروسازی به منظور کاهش مصرف سوخت، گرایش به جایگزین کردن مواد سبک¬تر در محصولات خود پیداکرده اند. ورق‏های چندلایه به دلیل ویژگی هایی نظیر نسبت استحکام به وزن بالا، هزینه ساخت مناسب، شکل پذیری بالا، مقاومت شیمیایی مناسب، استحکام مکانیکی بالا ضمن حفظ انعطاف پذیری، میرایی صوت و ارتعاش و عایق حرارتی بودن مورد توجه صنایع قرار گرفته‏‏ اند. در این پژوهش رفتار بازگشت فنری ورق چندلایه با هسته کامپوزیتی با روش های تجربی و المان محدود بررسی شده است. نتایج این پژوهش نشان داد تحلیل المان محدود با خطای میانگین حدود 10% توان پیش‏بینی رفتار بازگشت‏ فنری ورق چندلایه با هسته کامپوزیتی را دارا است. همچنین افزایش ضخامت هسته از mm4/0 به mm 6/1 باعت 21% کاهش در زاویه بازگشت‏فنری و 40% افزایش نیروی شکل ‏دهی شد. علاوه‏ براین افزایش دمای فرایند تا c°150 منجر به 22% کاهش در زاویه بازگشت ‏فنری شد. تغییرات سرعت شکل‏دهی در محدوده سرعت‏های بررسی‏ شده اثر چندانی بر مقدار زاویه بازگشت ‏فنری نداشت.