بررسی منشأ و انواع خشونت به طور عام و خشونت خانگی علیه زنان به طور خاص از مسایل مهم جوامع بشری است. با توجه به گستردگی این موضوع، بازنمایی آن به گونه¬¬های مختلف در آثار سینما-گران ارائه شده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی خشونت خانگی علیه زنان در آثار فیلمسازان زن ایرانی (مطالعه موردی رخشان بنی¬اعتماد و تهمینه میلانی) و همچنین بررسی تفاوت دیدگاه این دو فیلم ساز ، سعی کرده است تا به این پرسش ها پاسخ دهد که در آثار آنان بازنمایی خشونت خانگی علیه زنان با چه بیان سینمایی انجام گرفته است؟ و رویکردهای نظری این دو فیلمساز چه تاثیری در نحوه ی بازنمایی آنان از خشونت داشته است ؟ این پژوهش با گرایش نظریه ای به دو رویکرد جامعه شناختی و روانشناختی داده ها را گردآوری کرده و به شیوه بررسی توصیفی – تحلیلی ، با استفاده از تجزیه و تحلیل نشانه شناسی آنها را با یکدیگر مقایسه و به این نتیجه¬ها رسیده¬است که در آثار رخشان بنی¬اعتماد فقر اقتصادی، اختلاف طبقاتی وجامعه¬ی مردسالار عوامل اصلی جامعه شناختی خشونت خانگی معرفی شده است. در آثار تهمینه میلانی عوامل روانشناختی منشأ بروز خشونت خانگی علیه زنان محسوب شده است. مردان در فیلم¬های بنی اعتماد بر حسب فشارهایی که در جامعه گریبان¬گیر آنهاست در خانواده اعمال قدرت کرده و خشونت می¬ورزند و زنان با ارتقای آگاهی و استقلال مالی می¬توانند از این خشونت رهایی یابند ولی از فیلم¬های میلانی چنین برمی¬آید که مردان به صورت غریزی سلطه طلب اند و به واسطه¬ی مشکلات روان نژندی و به پشتوانه مردسالاری اقدام به خشونت در خانواده می¬نمایند و این فیلم¬ساز طریق مقابله به مثل را به زنان توصیه می کند. کلید واژه¬ها: خشونت خانگی، زنان، مردسالاری، نشانه شناسی، رخشان بنی¬اعتماد، تهمینه میلانی

سینمای دهه 1380 ایران با توجه به ظرفیت خود به جرایم و ناهنجاری های جامعه پرداخت. انواع جرم و بزه موجود در بطن خانوواده های ایران موضوع دلخواه خیلی از سینماگران ایرانی بود. زمینه های فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی حاکم بر جامعه باعث به وجود آمدن سینمایی جرم نگار شد. خیلی از جرایم در فیلم ها دیده شد و جرایمی نیز بود که سینمای این دهه به آنها نپرداخت. به طور کلی سینمای جرم نگار این دهه در به تصویر در آوردن جرایم موفق بود.