بافت های فرسوده یکی از دغدغه های اساسی جوامع شهرنشین می باشد، افزایش سطح این بافت ها و رشد روز افزون جمعیت در آن و کمبود فضاهای سبز و باز شهری و ناکارآمد بودن بوستان های موجود در بافت های فرسوده شهری علی الخصوص در شهر تهران ضرورت تدوین الگویی پایدار در باز طراحی بوستان های شهری موجود در بافت های فرسوده را آشکار می سازد. طراحی بوستان های شهری در بافت های فرسوده در حال حاضر بدون جلب نظر مردم و ذی نفعان انجام می شود و گروههای بهره بردار در طراحی و ساخت آن هیچ نقشی نداشته و این امر موجب شده پروژه های اجرا شده مغایر با نظرات مردم بوده و موجب بروز ناهنجاری ها و عدم احساس تعلق خاطر توسط استفاده کنندگان در بوستان ها می شود. دستیابی به پایداری حضور مردم در بوستان های بافت فرسوده تنها با مشارکت واقعی و نه با مشارکت شعاری، تحقق پذیر است. مشارکت فعال و واقعی ساکنین، نیازمند بهره مندی ایشان از احساس تعلق خاطر به مکان و امیدواری به آینده ای بهتر است و این امر در گروه ایجاد احساس امنیت و ظرفیت سازی و ایجاد فرصت در زمینه مشارکت مردم امکان پذیر است. این پژوهش در تلاش است تا پس از بررسی روش های جلب مشارکت گروههای اجتماعی بهره بردار با استفاده از نظرات شهروندان بتواند به بوستانی دست یابد که علاوه بر پاسخگویی به نیاز ساکنین بافت های فرسوده خود عاملی برای خروج این محدوده ها از بافت های فرسوده بوده و همچنین در رونق این نواحی نقش بسزایی ایفا نماید. در این راستا پس از تعیین اهداف کلان و دستیابی راهکارهای اجرایی اصول و مبانی طراحی بوستان ها در بافت های فرسوده به دست آمد و در نهایت توسط الگوهای طراحی چند گزینه طراحی و در کارگروهی با نظرات مردم گزینه نهایی انتخاب و گزینه برتر در طرح نهایی ارائه گردید.