هدف پژوهش حاضر بررسی تفاوت بین میزان رشد اجتماعی و سلامت عمومی دانش آموزان ورزشکار و غیر ورزشکار می باشد. آزمودنی های این تحقیق دویست نفر دانش آموزان ورزشکار و دویست نفر غیر ورزشکار با دامنه سنی 15 تا 18 سال بودند که به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند رشد اجتماعی آزمودنی های تحقیق با مقیاس رشد وایتزمن (1981) توسط سیما نظری در ایران هنجار یابی شده و سلامت عمومی آنها با پرسشنامه استاندارد شده سلامت عمومی (ghq) (گلدبرگ و هیلر مورد بررسی قرار گرفت. به طور کلی نتایج تحقیق حاضر نشان داد که رشد اجتماعی و سلامت عمومی ورزشکاران از غیر ورزشکاران بیش تر است و ورزشکاران رشته های گروهی نیز از رشد اجتماعی بالاتری نسبت به ورزشکاران رشته های انفرادی برخوردارند این در حالی است که هرچند مدت فعالیت ورزشی دانش آموزان رابطه معناداری با میزان رشد اجتماعی نداشت اما همین عامل در میزان سلامت عمومی آن ها بسیار تاثیر گذار بود.