عملیات تکسچرایزینگ یک فرآیند حرارتی- مکانیکی است که در آن بلورها ذوب شده ، در زنجیرهای مولکولی تغییر شکل ایجاد شده و سپس در این حالت جدید الیاف سرد می شوند بالا بودن بلورینگی ذاتی الیاف پلی پروپیلن و قابلیت هدایت حرارتی پایین آن سبب می شود به گرمای ورودی بالاتری در عملیات تکسچرایزینگ نیاز باشد و همچنین زمان گرمادهی و سرد شدن افزایش می یابد بنابراین لازم است تا بلورینگی نخ ورودی را به واحد تکسچرایزینگ کاهش داد. بدین منظور می توان به هنگام ذوب ریسی پلی پروپیلن مقداری از دیگر پلیمرها مانند پلی استایرن که از لحاظ ساختمان مولکولی با پلی پروپیلن متفاوت اند اضافه گردد. کیفیت تکسچرایزینگ نخای حاصله را به کمک اندازه گیری خواص موجی نخ تکسچره شده بررسی می کنند. با توجه به نتایج آزمایشات گرماسنجی روبشی تفاضلی (dsc) که در اثر افزایش پلی استایرن در مخلوط pp/ps از بلورینگی نمونه ها کاسته شده است انتظار می رفت با افزایش درصد پلی استایرن در مخلوط، خواص موجی بهتر می شد که علت این مساله می تواند بخاطر نوع پلی استایرن بکار رفته، شرایط کار و ماندن نمونه های نوریس به مدت طولانی باشد. با انتخاب پلی استایرن مناسب می توان علاوه بر بهبود قابلیت تکسچرایزینگ، رنگ پذیری الیاف پلی پروپیلن را نیز افزایش داد. علاوه بر نوع پلی استایرن، ساختمان شیمیایی رنگزا، ساختار داخلی نمونه مخلوط، شرایط تولید و نوع ماده افزودنی بر جذب رنگ توسط الیاف مخلوط دخالت دارند. با توجه به اختلاف رنگ (دلتا ایی) محاسبه شده ما بین نمونه ها با افزایش درصد پلی استایرن، میزان برداشت رنگ افزایش می یابد. نمونه های رنگ شده از ثبات شستشویی و مالشی عالی برخوردار می باشند.