پیشرفتهای تکنولوژی عصر حاضر در واقع، بستگی به دستاوردهایی دارد که در زمینه مواد حاصل شده است. در این میان، مواد کامپوزیتی معرف قدمهای بزرگی است که در راه تکامل مواد مهندسی برداشته شده است. با ترکیب کردن فیزیکی دو یا چند ماده، علاوه بر اینکه موادی سبکتر و محکمتر از مصالح سنتی، از قبیل فلزات، سرامیکها، چوبها و پلیمرهای معمولی، میتوان به دست آورد، بلکه میتوان برای هر کاربرد مشخص، خواص مورد نظری را ایجاد کرد. انجام این کار حتی با طراحی دقیق مواد سنتی امکانپذیر نیست. امروزه استفاده از مواد کامپوزیتی در صنایع مختلف به دلیل مزایای فراوان این مواد نسبت به فلزات و مصالح سنتی رو به گسترش است. ساختمان کامپوزیت های پلیمری از دو بخش شامل فاز ماتریس و فاز تقویت کننده تشکیل شده است. الیاف تقویت کننده در کامپوزیتها وظیفه اصلی تحمل تنش را بر عهده دارند. کامپوزیتها بر حسب شکل فاز تقویت کننده به چند گروه مختلف تقسیم میشوند. کامپوزیتهایی که در آنها ماتریس توسط الیاف تقویت شده، مهمترین دسته کامپوزیتها را تشکیل داده و به کامپوزیتهای لیفی معروفند. چنانچه به جای الیاف از پودر استفاده شود، این مواد ار کامپوزیتهای ذره ای یا پودری مینامند. الیاف معمول مورد استفاده در صنایع کامپوزیت الیاف شیشه، الیاف کربن و الیاف آرامید میباشند.