مقدمه: میزان تشخیص انفارکتوس قلبی بدون بالا رفتن قطعه st طی سال های اخیر افزایش یافته است. استفاده از تروپونین قلبی روش معمول در تشخیص زودرس انفارکتوس قلبی بوده و اطلاعات مهمی در زمینه پیش آگهی در اختیار می گذارد، با این وجود گزارش منفی سطح تروپونین اولیه در بیماران مبتلا به انفارکتوس قلبی بدون بالا رفتن قطعه st موضوعی چالش برانگیز است. اطلاعات اندکی درباره این گروه از بیماران وجود دارد و به نظر می رسد که درمان تهاجمی زودرس در این بیماران کمتر انجام شده و احتمالاً سرانجام بدتری خواهند داشت چرا که استراتژی های درمانی معمولاً بر اساس جواب های آزمایشگاهی پایه ریزی می شود. هدف: در این مطالعه، گروهی از بیماران سه مرکز درمانی بزرگ که مبتلا به nstemi بودند و نتیجه تروپونین اولیه آنها منفی بود، از نظر پیش آگهی 6 ماهه مورد بررسی قرار گرفتند. روش کار و مواد: در این مطالعه کوهورت بیماران بستری شده در بیمارستان امیرالمومنین، بوعلی و جواهری تهران طی فروردین 1388 تا شهریور 1390 که در هنگام ترخیص تشخیص nstemi برای آنها ثبت شده بود مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران به دو گروه سنجش تروپونین اول منفی و مثبت تقسیم شدند. اطلاعات مورد نیاز با ارزیابی پرونده های بیماران جمع آوری گردید و مرگ و میر بیماران با تماس تلفنی و یا ویزیت های بعدی بررسی شد. یافته ها: بر اساس داده های جمع آوری شده، عوامل خطر انفارکتوس میوکارد در بین بیماران nstemi با تروپونین اول منفی شایع تر بود. از نظر آماری تفاوت معنی داری مابین طرح درمانی بیماران nstemi با تروپونین اول منفی و تروپونین اول مثبت وجود نداشت؛ علاوه بر این به نظر می رسد میزان مرگ و میر در بین بیماران nstemi با تروپونین اول مثبت در مقایسه با بیماران با تروپونین اول منفی بالاتر بود. نتیجه گیری: مطالعه ما نشان می دهد که تعداد قابل توجهی از بیماران دچار nstemi که با تابلوی سندرم حاد کرونری مراجعه کرده اند سطح تروپونین اول نرمال داشتند. در مطالعه ما اقدامات درمانی صورت گرفته برای هر دو گروه بیماران دچار nstemi با سطح تروپونین منفی و مثبت تقریبا مشابه بود. به نظر می رسد با انجام طرح درمانی مشابه، میزان مرگ و میر در بیماران دچار nstemi با سطح تروپونین منفی بالاتر از بیماران nstemi با سطح تروپونین مثبت نخواهد بود.