چکیده: امروزه نیروی انسانی با عنوان یک نیروی محدود و محور هر نوع توسعه مطرح می باشد. در ضمن کارافرینان به طور خاص دارای موثرترین نقش در فرایند توسعه اقتصادی می باشند. ازیک طرف بهره وری پایین و گرایش به تعدیل نیروی انسانی در سازمان های دولتی و سازمان های وابسته به دولت، و از سوی دیگر خیل عظیم تازه واردان به عرصه کار،بیکاری را با معضل اقتصادی، اجتماعی،فرهنگی و سیاسی این زمان بدل کرده است. کارافرینی یکی از نیازهای جدی کشور ایران است،به نظر می رسد توسعه کارافرینی و ترویج فرهنگ کارافرینی یک ضرورت اقتصادی، اجتماعی و سیاسی است. هدف از پژوهش حاضر بررسی عوامل مرتبط با موانع کارافرینی در مدیران و معلمان هنرستانهای فنی و حرفه ای دخترانه و پسرانه شهرستان های رفسنجان در سال تحصیلی 90-89 می باشد. روش پژوهش توصیفی- پیمایشی است.جامعه اماری شامل کلیه مدیران و معلمان هنرستان های شهرستان رفسنجان می باشند که 170 نفر می باشند و به صورت تمام شماری انتخاب شده اند. ابزار گرداوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته موانع کارافرینی می باشدکه شامل 34 سوال و از دو مولفه اصلی موانع فردی و موانع سازمانی تشکیل شده است .مهمترین نتایج این پژوهش عبارتند از: موانع فردی و سازمانی معلمان و مدیران از موانع کارافرینی انها می باشد. از بین 170 نفر معلم و مدیر مورد بررسی ؛1 نفر(6/0درصد)میزان موانع فردی را کم؛ 99 نفر(2/58درصد) متوسط ؛70 نفر(2/41درصد) زیاد ذکر کرده اند.و از این بین 3 نفر (8/1درصد) میزان موانع سازمانی را کم؛ 91 نفر(5/53درصد)متوسط و 76نفر(7/44درصد)زیاد ذکر کرده اند.ضمنا از میان متغیرهای میانجی جنسیت بر روی موانع کارافرینی معلمان و مدیران تاثیر گذار است.