تمایل برای برقراری ارتباط یکی از عوامل مهم است که در یادگیری و تدریس زبان مورد توجه قرار گرفته است. برخی معتقد هستند که این هدف نهایی اموزش می باشد. عامل مهم دیگر در این بحث انگیزش است که در محیط اموزش و یاد گیری نقش بسیار مهمی دارد. تمایل برای برقراری ارتباط و انگیزش از زمان ظهورشان در رشته اموزش زبان توجه بسیاری از محققان را به خود جلب کرده است. مدل جدید انگیزش با عنوان سیستم خود انگیزش زبان دوم نامیده شده که شامل ایدال?خود زبان دوم، انچه باید?خود زبان دوم و تجربه یادگیری زبان دوم می باشد. این تحقیق تلاش دارد تا رابطه بین تمایل برای برقراری ارتباط زبان و سیستم خود انگیزش در میان زبان اموزان ایرانی را برسی کند. برای این منظور ??? زبان اموز انتخاب شده و پرشنامه مکینتایر (????) و دیگران برای تمایل برای برقراری ارتباط استفاده شده. این پرسشنامه که توسط زرین ابادی و عبدی (????) تغییر و مورد استفاده قرار گرفته شامل سوالات تمایل برای برقراری ارتباط در داخل و بیرون کلاس می باشد. پرسشنامه سیستم خود انگیزش زبان دوم نیز که توسط دورنی (????) ساخته شده استفاده شد. نتایج رابطه معناداری بین تمایل برای برقراری ارتباط زبان دوم و سیستم خود انگیزش زبان دوم در میان زبان اموزان نشان داد. همچنین در برسی زیر مقیاسهای هر متغیر رابطه معنا داری بین تمایل برای برقراری ارتباط در کلاس با ایدال-خود زبان دوم و انچه باید-خود زبان دوم وجود داشت اما با تجربه یادگیری زبان دوم وجود نداشت. به علاوه رابطه معنا داری بین تمایل برای برقراری ارتباط در بیرون کلاس با ایدال-خود زبان دوم و انچه باید-خود زبان دوم وجود داشت اما با تجربه یادگیری زبان دوم وجود نداشت.??