. چکیده ایران منطقه ای لرزه خیز است، و با توجه به زلزله های روی داده در ایران، نیاز به وسایل کنترل کننده لرزه ای در ساخت سازه های جدید و یا بهسازی سازه های موجود احساس می شود. از جمله این وسایل کنترل کننده لرزه ای می توان از میراگرها نام برد. در این میان، میراگرهای اصطکاکی به علت داشتن هزینه های پایین و کارایی مناسب در جایگاه بسیار خوبی قرار گرفته اند. یکی از انواع میراگرهای اصطکاکی، میراگر اصطکاکی پال است. این میراگر در سال 1981 توسط پال و مارش معرفی گردید، و برای محافظت لرزه ای سازه ها به کار گرفته شد. مهمترین عامل در طراحی میراگرهای اصطکاکی تعیین بار لغزش بهینه است. به منظور تعیین بار لغزش بهینه باید به بررسی شاخص های موثر بر عملکرد میراگرهای اصطکاکی پرداخت. تاکنون مطالعات زیادی در رابطه با عملکرد میراگر های اصطکاکی پال جهت تعیین نیروی لغزش بهینه صورت گرفته است، اما در اکثر این مطالعات، توزیع میراگرها در طبقات یکنواخت بوده است حال آنکه گاهی اوقات بنا به دلایلی از جمله معماری حذف میراگر ها گریز ناپذیر می باشد، لذا این تحقیق به بررسی تاثیر حذف میراگر در یک یا دو طبقه از طبقات قاب های 5 و 8 طبقه با مهاربند ضربدری که با نیروی لغزشی که بطور یکنواخت بین میراگر طبقات توزیع شده، می پردازد. سپس عملکرد قاب ها در دو حالت مجهز به میراگر و بدون میراگر براساس شاخص کاهش تغییرمکان بام و کاهش برش پایه بررسی گردید. نتایج بدست آمده بیان کننده این مطلب می باشد که بهترین عملکرد سازه مربوط به الگوهایی است که در آن میراگر طبقات پایین قاب حذف گردیده است و بعلاوه با حذف میراگر، نیروی لغزش بهینه به سمت درصدهای بالاتر وزنی سازه میل می کند.