چکیده هدف: اختلال نقص توجه_بیش فعالی شایعترین اختلال عصبی رفتاری دوران کودکی می ‍ باشد که برای بهبود تعاملات اجتماعی و عاطفی ایشان به مداخلات روانی_اجتماعی نیاز است و یکی از تأثیرگذارترین این برنامه ها آموزش گروهی والدین می باشد. هدف این مطالعه بررسی تأثیر برنامه آموزش رفتاری والدین بر میزان اختلالات رفتاری کودکان دچار نقص توجه و بیش فعالی می باشد.روش: در این مطالعه نیمه آزمایشی 30 کودک 7 تا 10 ساله مبتلا به اختلال نقص توجه_بیش فعالی، از بین مراجعه کنندگان به کلنیک روانپزشکی متخصص اعصاب و روان در شهر قم به روش ساده و در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه مداخله و شاهد قرار داده شده است. علاوه بر برنامه دارو درمانی در دو گروه، به مادران کودکان مداخله، به مدت 8 جلسه دو ساعته و به صورت هفتگی برنامه آموزش رفتاری طبق دستورالعمل بارکلی ارائه شد. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه، جمعیت شناختی و پرسشنامه 48 سئوالی مقیاس کانرز و پرسشنامه تشخیص اختلال نقص توجه_بیش فعالی dsm-iv بود. داده های حاصل از آزمایش ابتدا با استفاده از روش های آماری توصیفی توصیف شده است و سپس با استفاده از روش های آمار استنباطی (تحلیل کوواریانس) تفاوت های موجود بین دو گروهی بررسی شده است. یافته ها: داده های حاصل از تحلیل کوواریانس نمرات پس آزمون نشانه های بیش فعالی و تکانشدی بیانگر این است که بین میانگین تعدیل شده نمرات نشانه های بیش فعالی شرکت کنندگان برحسب عضویت گروهی (دو گروه آزمایش و گواه) تفاوت معناداری مشاهده شد (p<0.05) لذا فرضیه اول پژوهش تأیید شد.بین میانگین های تعدیل شده نمرات پیگیری نشانه های بیش فعالی دو گروه تفاوت معناداری وجود دارد (p=.001) لذا فرضیه دوم تأیید شد بین میانگین های تعدیل شده نمره کلی مشکلات رفتاری برحسب عضویت گروهی تفاوت معناداری مشاهده شد (p=0.0001) لذا فرضیه سوم تأیید شد. بین میانگین های تعدیل شده نمره کلی مشکلات رفتاری شرکت کنندگان برحسب عضویت گروهی در مرحله پیگیری تفاوت معناداری مشاهده شد (p=0.001) لذا فرضیه چهارم نیز تأیید شد.نتیجه گیری: آموزش گروهی والدین کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه_بیش فعالی در کاهش نشانه های بیش فعالی و اختلالات رفتاری این کودکان تأثیر گذار است و این برنامه می تواند در کنار برنامه دارو درمانی سودمند واقع شود.