تحقیق حاضر از طریق تکمیل پرسشنامه انجام شده است ویافته هانشان می دهد که وضعیت سرمایه اجتماعی جز در مواردی خاص که مربوط به جنبه های درون گروهی است در اغلب موارد بویژه در بعد روابط مدرن چندان مطلوب نیست .در واقع هر چه از خانواده به مراتب بالاتر حرکت کنیم از میزان سرمایه اجتماعی کاسته می شود. نتایج مربوط به قلمرو چهارگانه کیفیت زندگی بیانگر آن است که بالاترین میانگین بدست آمده با عدد 70 درصد مربوط به سلامت فیزیکی( جسمانی) و دامنه سلامت محیطی با میانگین 55 درصد، کمترین میزان اظهار شده نسبت به سایر جنبه ها از سوی افراد تحت مطالعه می باشد. .میانگین بدست آمده برای بخش سلامت روانی 66 درصدو برای بخش سلامت روابط اجتماعی رقم 64 درصد بیانگرآن است که سلامت روانی و روابط اجتماعی کارکنان مورد مطالعه دارای وضعیت نسبتاً مطلوبی می باشد. همچنین نتایج حاکی از آن است که سرمایه اجتماعی درهمه ابعاد مورد سنجش آن(اعتماد، شبکه ومشارکت ) با متغیر وابسته تحقیق(کیفیت زندگی)دارای رابطه بوده ودر رابطه با سایر متغیر ها(ویژگی های فردی ،خانوادگی و شغلی)پیش بینی کننده بهتری برای کیفیت زندگی محسوب می شود. از این میان ،متغیر اعتماد اجتماعی با بتای 0.414 نسبت به سایر متغیر ها ی مستقل از جمله شغل همسر و نوع استخدام،تاثیر فزاینده ای در کیفیت زندگی دارد.