چکیده : یکی ازروشهای بهینهسازی سازه ها روش geneticevolutionary structural optimizaton (geso)میباشد. این روش تلفیقی از روشeso وا لگوریتمهای ژنتیک میباشد که میتواند جوابهای بهینه بهتری در مقایسه بادیگرروشهای بهینه سازی توپولوژیکی سازه ها ارایه کند.esoروشی است تدریجی و مرحله به مرحله که با حذف تدریجی المان های با کارایی پایین به جواب بهینه نهایی می رسد. بزرگترین ایراد وارده به روش eso این است که ممکن است بعضی المان های حذف شده در یک مرحله در مراحل بعدی نقش کلیدی ومهمی را داشته باشند. برای غلبه بر این مشکل در روش geso اقدام به تلفیق eso با الگوریتم های ژنتیک می نماییم در واقع در این روش بر مبنای احتمال و اصول بقای بهترین با استفاده از عملگرهای ژنتیک نظیر selection، crossoverوmutation روشی پویا تر و با قدرت و قابلیت بیشتر ایجاد می گردد. در فصل چهارم این پایانامه در قالب چند مثال دو بعدی و سه بعدی در در صد وزن های مختلف ماکزیمم تنش های ایجاد شده و همچنین شکل های توپولوژیکی دو روش eso و geso مورد مقایسه قرار گرفته وبرتری روش geso در یافتن جواب های بهینه اثبات گردیده است.