در دورانی که شایسته سالاری و اخلاق در تمامی سازمان ها به عنوان یک اصل، مکتوب شده است؛ اما کمتر کسی به آن جامه ی عمل می پوشاند. هر سخن و حدیثی که جایگاه شایسته سالاری و اخلاق کارگزاران را در حوزه نصب و ارتقاء مدیران دولتی آشکار سازد، درخور و قابل تأمل است. از طرف دیگر در دنیای پر رقابت کنونی سازمان ها به منظور رقابت در سطح جهانی و ارضای نیازهای ذینفعان داخلی و خارجی، نیازمند نصب و ارتقاء مدیرانی هستند که شایسته و لایق بوده و اخلاق را سرلوحه کار خود قرار دهند. با توجه به مطالب فوق، پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر شایسته سالاری و اخلاق کارگزاران بر نصب و ارتقاء مدیران دولتی ارائه شده است. این پژوهش در حوزه کارکنان اداره تعاون، کار و رفاه اجتماعی شهر یزد انجام پذیرفت؛ روش تحقیق توصیفی- پیمایشی است و نمونه ای متشکل از 35 نفر به وسیله روش تصادفی سیستماتیک انتخاب شد. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه استفاده شد و با استفاده از آمار توصیفی (جداول فراوانی) و استنباطی (آزمون های همبستگی، فریدمن و تحلیل عاملی تأییدی) به تجزیه و تحلیل داده های بدست آمده پرداخته شد. با توجه به نتایج تجزیه و تحلیل داده ها، شایسته سالاری و اخلاق کارگزاران بر نصب و ارتقاء مدیران دولتی تأثیر مثبت و معناداری داشته و از میان 6 فرضیه فرعی (لزوم رعایت تعهد و میثاق، پرهیز از مال حرام و رشوه، قوام به قسط و عدل بودن، دانایی محوری، آینده نگری و قاعده مندی و ضابطه گرایی)، تنها قاعده مندی و ضابطه گرایی بر نصب و ارتقاء مدیران دولتی تأثیر مثبت و معناداری نداشت.