سازمان دهی زمانی عملکرد مهمی است که به عنوان نوعی ویژگی بنیادی در انجام وظایف شناختی در همه جا حاضر است، و در انواع مهارت های حرکتی و شناختی نقش برجسته ای دارد. با توجه به اهمیت سازمان-دهی زمانی در انجام مهارت های حرکتی و شناختی، پژوهش حاضر با هدف مقایسه ی توانایی سازمان دهی زمانی در کودکان با اختلال های یادگیری و کودکان عادی صورت گرفته است. جامعه ی آماری شامل کلیه-ی دانش آموزان پایه سوم تا ششم دبستانی ارجاع شده به مراکز اختلالات یادگیری، و دانش آموزان عادی مدارس ابتدایی شهرستان سقز در سال 1393 بود. نمونه ی پژوهش به صورت در دسترس انتخاب شد و حجم آن در گروه کودکان با اختلال یادگیری 28 نفر و در گروه کودکان عادی 41 نفر بود. روش پژوهش، توصیفی از نوع علی-مقایسه ای و ابزار پژوهش، آزمون ضرب آهنگی استامباک بود. داده های خام با استفاده از آزمون تی مستقل تحلیل شد و نتایج نشان داد که کودکان با اختلال های یادگیری در مقایسه با کودکان عادی توانایی پایین تری در سازمان دهی زمانی دارند. از این رو پیشنهاد می شود در بکارگیری مداخله ها و راهبردهای درمانی برای کودکان با اختلال های یادگیری به این تفاوت توجه شود.