هدف پژوهش حاضر بررسی کاربردهای نشانه شناسی نوین در محیطهای تربیتی است ،و این پژوهش از نوع کیفی است که ابتدادر این پژوهش تاریخچه نشانه شناسی بیان شد و بعد از ان به تعریف نشانه و نشانه شناسی از دیدگاه نشانه شناسان نوین پرداخته شد .سپس پارادایم های حاکم بر نشانه شناسی و سیر تاریخی ان از دیدگاه پیرس به عنوان نماینده عملگرایی ، سوسور به عنوان نماینده ساختار گرایی و دلوز به عنوان نماینده پسا ساختارگرایی مورد بحث قرار گرفت . و بعد کاربرد نشانه شناسی در محیطهای تربیتی ( نقش معلم ،نوع برنامه درسی ،فرایندهای یاد دهی – یاد گیری و روش های پژوهش )از منظر این نشانه شناسان استنباط شد . از پژوهش حاضر این نتیجه بدست امد که نشانه شناسی در تعلیم و تربیت کاربرد دارد .