رشد روز افزون جمعیت فشار بر عرصه های طبیعی را افزایش و بهره برداری غیراصولی و تغییر کاربری ها سبب تخریب اکوسیستم ها شده است. جای پای بوم شناختی یک ابزار ارزیابی میزان ارتباط انسان با طبیعت است. این شاخص کیفیت نیازهای یک گروه انسانی را که با مقدار مشخصی از سطح زمین و آب به تولید مواد مصرفی و دفع زائد حاصل از زندگی خود اقدام می کند، اندازه گیری می نماید. جای پای بوم شناختی مقایسه جامعی از تقاضا و مقدار عرضه منابع طبیعی ارائه می دهد. در ارزیابی جای پای بوم شناختی، جای پای بوم شناختی واقعی یک منطقه با جای پای بوم شناختی بالقوه ای که برای پایداری آن منطقه مورد نیاز خواهد بود، سنجیده می شود. هم اکنون جای پای بوم شناختی به عنوان یک شاخص توسعه پایدار به طور گسترده پذیرفته شده است. پژوهش حاضر قصد دارد تا رد پای اکولوژیکی توسعه منطقه آزاد ارس را ارزیابی کند. داده های تحقیق از روش اسنادی و کتابخانه ای جمع آوری شدند و محاسبه رد پای اکولوژیکی در توسعه منطقه آزاد ارس، نشان می دهد انطباقی بین توسعه و بهره برداری های صورت گرفته با ظرفیت محیطی منطقه وجود ندارد.