روند افزایشی خسارت های جانی و مالی ناشی از جاری شدن سیلاب، مهندسین را بر آن داشته است تا با اتکاء به ابزار مدرنی نظیر مدل های پیشرفته ریاضی، چاره ای نو جهت کنترل و مدیریت این پدیده بیأندیشند. امروزه مبارزه با سیل از طریق روش های مدیریت غیرسازه ای در حوزه های آبخیز و در مسیر رودخانه ها، مورد توجه فراوان قرار گرفته است که،ازجمله اقدامات مدیریتی که می تواند نقش به سزایی درکاهش خسارات ناشی ازوقوع سیلاب داشته باشد،پهنه بندی خطرسیل است.در مدل های ریاضی متفاوت، با قابلیت انجام محاسبات هیدرودینامیک، بدلیل استفاده از معادلات مختلف و فرضیات ساده کننده متفاوت ممکن است نتایج یکسانی حاصل نگردد.لذا، در این تحقیق به مقایسه نتایج پهنه سیل گیر حاصل از مدل یک بعدی، مدل دوبعدی و مدل یک بعدی-دوبعدی در بازه ای از رودخانه کارون پرداخته شد. به این صورت که تحلیل هیدرولیکی سیل با ورود داده های هندسی مسیر رودخانه، مقاطع عرضی، شرایط مرزی و داده های اولیه مدل ها انجام گرفت. نتیجه حاکی از این می باشد که مدل شبه دوبعدی مزایای هر دو مدل یک بعدی و دوبعدی را بصورت توام دارد. مدل یکبعدی متغیرهای هیدرولیکی را فقط در جهت طولی محاسبه کرده و توزیع عرضی را در نظر نمی گیرد لذا، از نظر دقت دارای محدودیت می باشد. مدل دوبعدی نیز اگرچه فیزیک و مکانیسم جریان را با دقت بیشتری شبیه سازی می کند اما به دلیل نیاز به اطلاعات دقیق مرزهای جریان و تراز اولیه و نیز حجم بالای حافظه کامپیوتر، نیاز به مهارت و زمان بالایی دارد. اما، مدل شبه دوبعدی به عنوان یک پل ارتباطی بین مدل های یک بعدی و دوبعدی، ضمن دارا بودن سادگی مدل های یک بعدی، پیچیدگی مدلهای دوبعدی را نیز ندارد.