لیبرال دموکراسی از دولت کوچک به دولت رفاهی و از آن به سمت دولت حداقل حرکت نموده است. از مهمترین مفاهیم در این زمینه اصطلاح «دولت» است. تمامی تحولات این حوزه به نوعی در ارتباط گسترده با تغییر وسیع کارویژه های دولت خلاصه می گردد و مفهوم دولت در نظریه دولت حداقل نسبت به گذشته بازتعریف گشته است. دولت ها همواره در دو عرصه سیاست داخلی و سیاست خارجی به ایفای نقش اقدام می نمایند. توانمندی دولت ها در تحقق کارویژه های خویش از مهم ترین مولفه های مقبولیت ایشان است. به نظر می رسد که نسبتی میان توانمندی دولت در تحقق اهداف خویش در سیاست خارجی و سیاست داخلی برقرار باشد. هر آنقدر که کارویژه های دولت در سیاست داخلی کمتر باشد توانمندی سیاست خارجی ایشان افزایش می یابد. به نظر می رسد که ایالات متحده امریکا در دوره رونالد ریگان به عنوان یک نمونه حضور دولت حداقل باشد. این رساله در تلاش است تا تأثیر دولت حداقل را بر توانمندی سیاست خارجی امریکا در دوره ریگان بررسی نماید. سوال اصلی این پژوهش بیان می دارد که: «کوچک شدن دولت چگونه تأثیری بر کارکردهای سیاست خارجی ایالات متحده امریکا در دوره ریگان گذارده است؟» و فرضیه بیان می دارد که «با کاهش حوزه کارکردهای سیاست داخلی دولت امریکا شاهد افزایش توانمندی کارکردهای سیاست خارجی ایالات متحده امریکا در دوره ریگان می باشیم». یافته های این پژوهش نشان دهنده آن است که دولت ریگان به واسطه حضور دولت حداقل در سیاست داخلی در رفع مهمترین مناقشات بین المللی در دوران جنگ سرد با افزایش توانمندی در سیاست خارجی همراه بوده است.