چکیده رویکرد کنونی آموزش در دانشگاه های معتبر سراسر جهان به سمت آموزش مجازی می باشد از این رو دانشگاه ها همگام با تکنولوژی روز، در صدد آموزش از راه دور به صورت نیمه حضوری و غیر حضوری بوده و از طریق راه اندازی وب سایت به آموزش الکترونیکی نیز اشتغال دارند. هدف اصلی این تحقیق ارائه روشی برای ارزیابی و رتبه بندی موسسات آموزش الکترونیکی و دانشگاه های مجازی می باشد. این تحقیق به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ روش انجام تحقیق از نوع تحقیقات پس رویدادی (علی- مقایسه ای) می باشد. جامعه آماری این تحقیق معاونین آموزشی و همچنین دانشجویان موسسات آموزش الکترونیکی و دانشگاه های مجازی می باشد. برای جمع آوری داده های این تحقیق از دو پرسشنامه که براساس معیارها و شاخص های موثر بر ارزیابی موسسات آموزش الکترونیکی تهیه شده، استفاده گردیده است. در پرسشنامه اول معیار ها و شاخص ها توسط خبرگان امر از نظر اهمیت وزن دهی گردیده اند. پرسشنامه دوم نیز توسط دانشجویان جهت ارزیابی واحد های آموزش الکترونیکی خویش تکمیل گردیده است. برای تحلیل داده های جمع آوری شده آمار توصیفی از نرم افزار spss و در بخش آمار استنباطی از نرم افزار اکسپورت چویس و تاپسیس استفاده شده است. نتایج بدست آمده بیانگر این نکته می باشد که شاخص های بسیار مهم برای ارزیابی عبارتنداز محتوای تعاملی، پهنای باند و سهولت استفاده و شاخص های مهم قابلیت اعتماد، انتخاب رسانه با توجه به محتوا، گزینه راهنما، قابلیت دسترسی و سهولت تبادل یادگیری با دیگران می باشند. همچنین با استفاده از مدل پیشنهادی واحد های آموزش الکترونیکی سه دانشگاه دولتی فردوسی مشهد، صنعتی سهند و شهید مدنی آذربایجان مورد ارزیابی و تبه بندی قرار گرفتند.